Antoni Śmigiel
Antoni Śmigiel (ur. 29 marca 1933 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 21 czerwca 1957 w Warszawie) – polski inżynier, śmigłowcowy pilot doświadczalny Instytutu Lotnictwa, pilot szybowcowy.
| Data i miejsce urodzenia |
29 marca 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 1957 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier, pilot |
Życiorys
edytujSyn Franciszka i Zofii z domu Kalina. Uczył się w Szkole Podstawowej im. Ewarysta Estkowskiego w Ostrowie Wielkopolskim, był członkiem Ligi Lotniczej. W 1949 roku został członkiem Aeroklubu Ostrowskiego i rozpoczął szkolenie szybowcowe, spadochronowe i samolotowe. W 1950 roku zdobył Srebrną i Złotą Odznakę Szybowcową, była to szósta w Polsce (i trzecia po wojnie) złota odznaka. Był też najmłodszym w Europie posiadaczem tej odznaki[1]. 22 września wykonał przelot docelowy na trasie Ostrów-Węgrów Mazowiecki i zdobył pierwszy diament do Złotej Odznaki Szybowcowej. Kolejny diament, za osiągnięcie 7000 metrów przewyższenia, zdobył w tym samym roku[2].
Uczył się w I Gimnazjum i Liceum Męskim w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie w 1951 roku zdał egzamin maturalny. Był studentem Wydziału Lotniczego Politechniki Wrocławskiej, a po likwidacji wydziału wrocławskiego studia dokończył w Warszawie. Studia ukończył w 1955 roku i uzyskał tytuł inżyniera lotnictwa. Został zatrudniony w Głównym Instytucie Lotnictwa w Warszawie jako pilot doświadczalny[3].
6 lipca 1953 roku zdobył trzeci diament za lot docelowy Poznań-Kielce na dystansie 320 kilometrów i jako 21. pilot szybowcowy na świecie (10. pilot w Polsce) zdobył Diamentową Odznakę Szybowcową. W tym samym roku otrzymał nominację na Mistrza Sportu w szybownictwie[4].
W pilotażu śmigłowcowym został wyszkolony w roku 1956 w Świdniku w grupie pierwszych dziesięciu pilotów śmigłowcowych w Polsce (instruktor pil. Tadeusz Papajski). W 1957 roku podjął się prowadzenia prób badawczych projektowanego śmigłowca JK-1 Trzmiel o nietypowym, odrzutowym napędzie łopat wirnika[5].
21 czerwca 1957 roku podczas badań na stanowisku naziemnym doszło do oderwania się jednego z wirujących razem z łopatami silników strumieniowych. Niezrównoważona siła odśrodkowa doprowadziła do całkowitego zniszczenia śmigłowca. Inż. Antoni Śmigiel zginął na miejscu, rannych było kilka osób, w tym obserwujący z bliska próbę mgr inż. Bronisław Żurakowski i mechanik Instytutu Lotnictwa Wacław Gipsiak[6].
Antoni Śmigiel został pochowany w Ostrowie Wielkopolskim przy ulicy Limanowskiego.
Upamiętnienie
edytujW rodzinnym mieście inż. Śmigla w podziękowaniu za zasługi dla lotnictwa nadano nazwę jednej z ulic noszącą jego imię i nazwisko[7], jest także uznanym za jedną z wybitnych osobistości (absolwentów) I LO w Ostrowie Wielkopolskim mieszczącego się przy ulicy Gimnazjalnej.
Bibliografia
edytuj- Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo. Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. T. 1. Warszawa: Agencja Wydawnicza „Cinderella Books” Andrzej Zasieczny, 2017. ISBN 978-83-7339-166-6. OCLC 1003657231.
- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
- Ryszard Witkowski: Sześć stopni swobody. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980. ISBN 83-11-06430-X. OCLC 751191314.
Przypisy
edytuj- ↑ Olsztyński Klub Staruchów im. Piotra "Pepe" Puchalskiego [online], www.zabytkoweszybowce.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-16].
- ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 630.
- ↑ Chyliński, t. 1 2017 ↓, s. 88.
- ↑ Antoni Śmigiel. wlkp24.info. [dostęp 2021-05-02]. (pol.).
- ↑ Witkowski 1980 ↓, s. 70.
- ↑ Chyliński, t. 1 2017 ↓, s. 226.
- ↑ Ostrów Wielkopolski, Śmigla Antoniego, Ulica. targeo.pl. [dostęp 2021-05-02]. (pol.).