Annabergit
Annabergit (kwiat niklowy) – bardzo rzadki minerał z gromady arsenianów. Jego nazwa pochodzi od kopalni kruszców Annaberg znajdującej się w Saksonii[1].
Powiększone zielone kryształy annabergitu | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
Kwiat niklowy |
---|---|
Skład chemiczny |
uwodniony arsenian niklu (Ni3[AsO4]2x 8 H2O) |
Twardość w skali Mohsa |
2,5[1] |
Przełam |
nierówny |
Łupliwość |
wyraźna[1] |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość minerału |
3,07[1] g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
jasnozielona, żółtozielona, ciemnozielona, bywa też biały, szary, bezbarwny |
Rysa |
biała lub bladozielona |
Połysk |
szklisty, diamentowy, perłowy |
Charakterystyka
edytujWłaściwości
edytujTworzy skupienia zbite, ziarniste, ziemiste, promieniste. Rzadko tworzy naskorupienia. Dobrze wykształcone kryształy tworzą szczotki krystaliczne w kawernach i szczelinach skalnych. Jest minerałem miękkim, giętkim, przezroczystym, rozpuszcza się w kwasach, łatwo się topi.
Występowanie
edytujPowstaje jako minerał wtórny w strefie wietrzenia arsenowych złóż kruszcowych zawierających nikiel. Często występuje z erytrynem, chloantytem.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Lawrio (Grecja); Annaberg, Schneeberg, Richelsdorf (Niemcy), Sierra Cabrera (Hiszpania)[1]; Czechy – Jachymov, Słowacja, Kanada, Francja.
- W Polsce: śladowe ilości stwierdzono w okolicach Lubina i Polkowic, w G. Kaczawskich, Rudawach Janowickich i G. Izerskich.
Zastosowanie
edytujMinerał ma znaczenie głównie dla kolekcjonerów[1], a także jako wskaźnik występowania kruszców niklu. Czasami wykorzystywany jest jako ruda niklu.
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.
Linki zewnętrzne
edytuj- artykuł o annabergicie na stronie Webmineral.com (ang.)
- artykuł o annabergicie na stronie Mindat.org (ang.)