Andrzej Lewandowski (generał)
Andrzej Lewandowski (ur. 30 maja 1950 w Gorzowie Wielkopolskim) – generał brygady Wojska Polskiego.
 Gen.bryg. Andrzej Lewandowski – 2000 r. | |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1969–2007 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
66 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej |
| Stanowiska |
dowódca pułku artylerii |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujW latach 1969–1973 studiował w Oficerskiej Szkole Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie. W tym samym roku po ukończeniu szkoły objął stanowisko dowódcy plutonu w 12 Pułku Zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim. W 1974 roku objął dowództwo baterii w tym samym pułku. Na stanowisku został do 1977 roku. W 1977 roku rozpoczął trzyletnie studia w Akademii Wojsk OPL w Kijowie. od 1980 roku do 1985 zajmował kolejno stanowiska dowódcy dywizjonu OPL, szefa sekcji rozpoznania powietrznego oraz zastępcy szefa sztabu 61 Brygady Artylerii Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Skwierzynie. W 1985 został dowódcą 66 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Bolesławcu. Po trzech latach został zastępcą szefa OPL Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1990–1992 był słuchaczem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w Moskwie. W 1992 po ukończeniu rosyjskiej uczelni został szefem OPL Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1998–1999 pełnił funkcję zastępcy Szefa Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Wojskach Lądowych. W latach 1999–2002 był szefem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Wojskach Lądowych. Następnie oddał się do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej. W 2003 roku otrzymał stopień naukowy doktora na Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. W latach 2004–2007 pełnił funkcję attaché obrony Rzeczypospolitej Polskiej w Federacji Rosyjskiej w Moskwie. W 2007 roku odszedł do rezerwy[1][2].
Generał Lewandowski był zastępcą prezesa Klubu Generałów Wojska Polskiego oraz członkiem Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego i zastępcą przewodniczącego komisji historycznej tego związku w latach 2009–2013. Był także przewodniczącym Rady Wydawniczej publikacji „Wojska Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych. Historia, Tradycje i Współczesność”. Jest autorem kilkunastu artykułów w Głosie Weterana i Rezerwisty[3], Biuletynie Przeciwlotników koła nr 36 ZŻWP[4] oraz na stronie internetowej Klubu Generałów Wojska Polskiego.
Awanse
edytuj- podchorąży – 1969,
- podporucznik – 1973,
- porucznik – 1975,
- kapitan – 1978,
- major – 1983,
- podpułkownik – 1987,
- pułkownik – 1990,
- generał brygady – 15 sierpnia 2000[1][2].
Ordery i odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Lewandowski 2009 ↓, s. 75-76.
- ↑ a b c Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 255.
- ↑ Głos Weterana i Rezerwisty.
- ↑ Związek Żołnierzy Wojska Polskiego.
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21
Bibliografia
edytuj- Andrzej Lewandowski: Wojska Obrony Przeciwlotniczej Sił Zbrojnych RP – Historia, Tradycje i Współczesność. Warszawa: Fundacja na rzecz historii i tradycji Wojsk OPL oraz BIZARRE sp. z o.o., 2009.
- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i Admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.