Andrzej Kmicic

Andrzej Kmicic
	Postać z Potopu
	; Kmicic podczas kuligu z Oleńką; (mal. Juliusz Kossak)
Twórca	Henryk Sienkiewicz
Grany przez	Daniel Olbrychski
	Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Kmicic herbu Rawicz^[1] – postać fikcyjna, główny bohater powieści Potop Henryka Sienkiewicza. Pojawia się też przejściowo w następnej części Trylogii (Pan Wołodyjowski).

Jako chorąży orszański był charakterystycznym przedstawicielem ówczesnej szlachty litewskiej, znanym z wojennych wyczynów potomkiem dawniej możnego, lecz zrujnowanego przez wojny z Moskwą rodu szlacheckiego ze Smoleńszczyzny.

Dzieje postaci

Tę sekcję od 2019-09 należy dopracować:

wymaga ona poprawnej stylistyki i znacznego rozwinięcia z istotnymi szczegółami.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Na początku Potopu, gdy przyjeżdża do Wodoktów, gdzie mieszka Aleksandra Billewiczówna, z którą ma się ożenić wedle testamentu Herakliusza Billewicza, ukazuje się jako warchoł i zabijaka. Następnie służy u księcia Janusza Radziwiłła, którego zdradzieckie zamiary poznaje dopiero w rozmowie z księciem Bogusławem. Kmicic, ujrzawszy zdradę obu Radziwiłłów, przeszedł na stronę konfederatów i Jana Kazimierza. Broniąc Ojczyzny, przybrał nazwisko Babinicz od miasteczka Babinicze leżącego w jego włościach, ponieważ na jego własnym ciążyło piętno zdrajcy. Brał udział w obronie Jasnej Góry, gdzie wysadził największą szwedzką kolubrynę. Następnie udał się na Śląsk do króla, gdzie podczas powrotu do kraju uratował Jana Kazimierza. Brał udział w bitwie pod Prostkami, dowodząc Tatarami krymskimi wspomagającymi Polaków.

Geneza postaci

Pierwowzorem tej postaci miał być strażnik wielki litewski Samuel Kmicic^{[potrzebny przypis]}. Faktyczny literacki pierwowzór postaci Kmicica i jego „kompanii” stworzył jednak Józef Ignacy Kraszewski w powieści Szaławiła (1870) w osobie znanego awanturnika Zbisława Wierzchowskiego i jego towarzyszy. Jeden z nich – najbliższy przyjaciel, Jan Żubr przypomina swymi zasadniczymi cechami postać Jaromira Kokosińskiego, a ich pijacka biesiada w Żurowie to pomysł naśladowany w Potopie przez Sienkiewicza hulanką w Lubiczu^[2]. Na zapożyczenia te zwrócił już uwagę prof. Wincenty Danek^[3].

Film i muzyka

W filmie Obrona Częstochowy (1913, reż. Edward Puchalski) postać tę zagrał Bronisław Oranowski.
W rosyjskiej produkcji Potop (Потоп) (1915, reż. Piotr Czardynin) jako Kmicic wystąpił Iwan Mozżuchin.
W polskiej ekranizacji Potopu (1974, reż. Jerzy Hoffman) w postać wcielił się Daniel Olbrychski.
O tej postaci opowiada utwór Pan Kmicic autorstwa Jacka Kaczmarskiego^[4].

Przypisy

↑ Potop – Rozdział III

...u mnie w herbie panna na niedźwiedziu się prezentuje.

Andrzej Kmicic podczas rozmowy z Aleksandrą.
↑ Por. J.I. Kraszewski: Szaławiła, Kraków 1962, s. 25–26.
↑ Szaławiła, dz. cyt., „Posłowie”, s. 171.
↑ Artur, Pan Kmicic www.kaczmarski.art.pl [online], www.kaczmarski.art.pl [dostęp 2022-01-04] (pol.).

[rozdział_III-1] Potop – Rozdział III

...u mnie w herbie panna na niedźwiedziu się prezentuje.

Andrzej Kmicic podczas rozmowy z Aleksandrą.

[2] Por. J.I. Kraszewski: Szaławiła, Kraków 1962, s. 25–26.

[3] Szaławiła, dz. cyt., „Posłowie”, s. 171.

[4] Artur, Pan Kmicic www.kaczmarski.art.pl [online], www.kaczmarski.art.pl [dostęp 2022-01-04] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]