Andrzej Śliwiński (duchowny)
Andrzej Józef Śliwiński[1] (ur. 6 stycznia 1939 w Werblini, zm. 9 września 2009 w Elblągu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1986–1992, biskup diecezjalny elbląski w latach 1992–2003, od 2003 biskup senior diecezji elbląskiej.
 Andrzej Śliwiński (2008) | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1939 | |
| Data i miejsce śmierci |
9 września 2009 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup diecezjalny elbląski | ||
| Okres sprawowania |
1992–2003 | |
| Biskup pomocniczy chełmiński | ||
| Okres sprawowania |
1986–1992 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
17 grudnia 1961 | |
| Nominacja biskupia |
9 maja 1986 | |
| Sakra biskupia |
15 czerwca 1986 | |
| Data konsekracji |
15 czerwca 1986 |
|---|---|
| Miejscowość |
Pelplin |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Życiorys
edytujUrodził się 6 stycznia 1939 w Werblini. W zakresie szkoły średniej kształcił się w Collegium Leoninum w Wejherowie (klasy 1–2) i w Collegium Marianum w Pelplinie (klasy 3–4), gdzie w 1956 uzyskał prywatną maturę. Państwowy egzamin dojrzałości złożył eksternistycznie rok później w Gdańsku. W latach 1956–1961 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Na prezbitera został wyświęcony 17 grudnia 1961 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie przez biskupa diecezjalnego chełmińskiego Kazimierza Kowalskiego. W latach 1964–1968 uzupełniał studia w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1967 uzyskał magisterium-licencjat, a w 1972 doktorat na podstawie dysertacji Idea Ludu Bożego we współczesnej eklezjologii[1].
W latach 1962–1964 był wikariuszem w parafii św. Józefa w Wygodzie Łączyńskiej[2]. W kolejnych latach angażował się w duszpasterstwo różnych grup: służby zdrowia (1968–1970), rodzin (1968–1972), młodzieży akademickiej (1974–1980) i ludzi morza (1978–1992). W latach 1969–1980 pracował jako sędzia w sądzie biskupim. W kurii biskupiej w latach 1970–1986 zajmował stanowisko kanclerza, ponadto był wiceprzewodniczącym wydziału organizacyjnego i referentem ds. Towarzystwa Przyjaciół KUL w wydziale duszpasterskim. W 1982 został ustanowiony kanonikiem gremialnym chełmińskiej kapituły katedralnej w Pelplinie[1].
W latach 1968–1992 wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie teologię fundamentalną, religiologię i teologię dogmatyczną. Wykłady z teologii dogmatycznej prowadził również w Wyższym Seminarium Duchownym w Elblągu[1].
9 maja 1986 papież Jan Paweł II ustanowił go biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej ze stolicą tytularną Arindela[2]. Święcenia biskupie otrzymał 15 czerwca 1986 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie[1]. Konsekrował go kardynał Józef Glemp, prymas Polski, w asyście biskupów chełmińskich – diecezjalnego: Mariana Przykuckiego i pomocniczych: Zygfryda Kowalskiego i Henryka Muszyńskiego[2]. Na swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Illum oportet crescere” (Trzeba, aby On wzrastał)[3]. Jako biskup pomocniczy chełmiński był wikariuszem generalnym diecezji oraz wikariuszem biskupim ds. Duszpasterstwa Wybrzeża, w związku z czym stale rezydował w Gdyni. W tym czasie zajmował stanowiska dyrektora miejscowego Diecezjalnego Studium Teologicznego, a także proboszcza tamtejszej parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa. Należał do diecezjalnej rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady duszpasterskiej. Piastował również stanowisko egzaminatora prosynodalnego[1].
25 marca 1992 Jan Paweł II przeniósł go na urząd biskupa diecezjalnego nowo utworzonej diecezji elbląskiej[2]. Ingres do katedry św. Mikołaja w Elblągu odbył 17 maja 1992. Założył wyższe seminarium duchowne, Pomezańskie Kolegium Teologiczne w Elblągu i Kwidzynie, Diecezjalne Centrum Duszpasterskie, Dom Formacyjny św. Wojciecha w Mikoszewie, Dom Formacyjny Rodzin w Elblągu, Dom Samotnej Matki w Elblągu, diecezjalne oddziały Caritas i Akcji Katolickiej, a także Diecezjalne Radio Bis[1]. Ustanowił kapituły przy konkatedrze św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie, konkatedrze św. Wojciecha w Prabutach i przy kolegiacie św. Mateusza w Nowym Stawie[2]. Przewodniczył radzie kurialnej i radzie kapłańskiej[1]. W 1999 podejmował w Elblągu papieża Jana Pawła II podczas jego podróży apostolskiej do Polski[4].
W maju 2003, prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości (o stężeniu 0,8 promila alkoholu w wydychanym powietrzu), na ulicy w Elblągu spowodował kolizję drogową z udziałem trzech samochodów, w której ucierpiała kilkuletnia dziewczynka[5]. Sąd uwzględnił jego wniosek o skazanie bez rozprawy. W pierwszej instancji został skazany na karę 1,5 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby, orzeczono wobec niego grzywnę w kwocie 1000 zł, roczny zakaz prowadzenia pojazdów i nawiązki w wysokości 2400 zł na rzecz oddziału ratunkowego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego i 500 zł na cele społeczne[6]. Dwa dni po wypadku Stolica Apostolska zawiesiła go w pełnieniu funkcji biskupich[7], a 2 sierpnia 2003 Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa diecezjalnego elbląskiego[8].
W Episkopacie Polski był przewodniczącym Podkomisji ds. Kultury Zdrowotnej i Sportu, wiceprzewodniczącym Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Morza i członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Rolników. Pełnił również funkcję prezesa Katolickiego Stowarzyszenia Sportowego RP[1].
W 1989 został członkiem honorowym Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego[9].
Zmarł 9 września 2009 na oddziale kardiologicznym Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Elblągu[4]. 14 września 2009 został pochowany w krypcie biskupów w podziemiach katedry św. Mikołaja w Elblągu[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 143–144. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c d e Biskup Andrzej Józef Śliwiński (1939–2009). sanktuarium-susz.info (arch.). [dostęp 2019-03-24].
- ↑ Andrzej Śliwiński na stronie diecezji elbląskiej. diecezja.elblag.pl. [dostęp 2016-11-27].
- ↑ a b Zmarł bp Andrzej Śliwiński – biskup senior elbląski (opis). ekai.pl (arch.), 2009-09-09. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ Biskup elbląski spowodował kolizję po pijanemu. ekai.pl (arch.), 2003-05-11. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ Biskup skazany. portel.pl, 2003-10-27. [dostęp 2016-11-26].
- ↑ Bp Śliwiński zawieszony w pełnieniu funkcji biskupich – komunikat nuncjusza apostolskiego. ekai.pl (arch.), 2003-05-13. [dostęp 2018-12-24].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Elbląg (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2003-08-02. [dostęp 2016-11-26]. (wł.).
- ↑ Członkowie honorowi Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. kaszubi.pl. [dostęp 2024-07-01].
- ↑ Pogrzeb biskupa Andrzeja Śliwińskiego. gazetaolsztynska.pl, 2009-09-14. [dostęp 2016-11-26].
Linki zewnętrzne
edytuj- Nota biograficzna Andrzeja Śliwińskiego na stronie diecezji elbląskiej. [dostęp 2024-01-16].
- Andrzej Śliwiński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-10] (ang.).