Wikipedia

Andreas Wenzel

narciarz alpejczyk z Liechtensteinu

Andreas Wenzel (ur. 18 marca 1958 w Planken) – narciarz alpejski z Liechtensteinu, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Andreas Wenzel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1958
Planken

Klub

Skiclub Schaan

Wzrost

175 cm

Pierwsze punkty w PŚ

12.12 1976, Val d’Isère
(7. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

14.12 1977, Madonna di Campiglio
(3. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Liechtenstein
Igrzyska olimpijskie
srebro Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Sarajewo 1984 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 1978 kombinacja
srebro Ga-Pa 1978 slalom gigant
srebro Lake Placid 1980 slalom gigant
srebro Lake Placid 1980 kombinacja
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1979/1980
3. miejsce
1977/1978
3. miejsce
1982/1983
3. miejsce
1984/1985
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1983/1984
Mała Kryształowa Kula
1984/1985
2. miejsce
1979/1980
2. miejsce
1980/1981
2. miejsce
1981/1982
2. miejsce
1986/1987
Puchar Świata (Slalom gigant)
2. miejsce
1977/1978
Puchar Świata (Slalom)
3. miejsce
1982/1983

Kariera

edytuj

Pierwsze sukcesy w karierze Andreas Wenzel osiągał w latach 1970–1972, kiedy zwyciężał w zawodach Trofeo Topolino, w których startują dzieci poniżej 16 roku życia[1]. Kolejny sukces osiągnął w 1975 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy juniorów w Mayrhofen wywalczył złoty medal w slalomie gigancie[2]. W 1976 roku, w wieku 17 lat, wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie jego najlepszym wynikiem było dziesiąte miejsce w slalomie. Igrzyska w Innsbrucku były także mistrzostwami świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. W konkurencji tej Wenzel zajął piątą pozycję, tracąc do podium 10,01 punktu.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w grudniu 1976 roku. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 12 grudnia 1976 roku w Val d’Isère, zajmując siódme miejsce w gigancie. Na podium pierwszy raz stanął nieco ponad rok później, 14 grudnia 1977 roku w Madonna di Campiglio, gdzie był trzeci w gigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Szwed Ingemar Stenmark oraz Heini Hemmi ze Szwajcarii. Wkrótce odniósł pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu, 17 stycznia 1978 roku w Adelboden wygrywając giganta. W sezonie 1977/1978 w sumie sześć razy stawał na podium, odnosząc jeszcze jedno zwycięstwo: 5 marca 1978 roku w Waterville Valley ponownie był najlepszy w gigancie. Wyniki te dały mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Stenmarkiem i Philem Mahre z USA. W tym samym sezonie był też drugi za Szwedem w klasyfikacji giganta. W lutym 1978 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zdobywając dwa medale. Najpierw zajął drugie miejsce w gigancie, rozdzielając na podium Stenmarka i swego rodaka, Williego Frommelta. Trzy dni później osiągnął kolejny sukces, zwyciężając w kombinacji. Był to pierwszy w historii złoty medal mistrzostw świata w rywalizacji mężczyzn wywalczony przez reprezentanta Liechtensteinu.

Sezon 1978/1979 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w kombinacji 10 grudnia 1978 roku w Schladming. Następnie sześciokrotnie stawał na podium, jednak ani razu nie wygrał. Tym razem w klasyfikacji generalnej był szósty, a w klasyfikacji giganta zajął siódme miejsce. Najlepsze wyniki w rywalizacji pucharowej osiągnął w sezonie 1979/1980, kiedy wywalczył Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W najlepszej trójce plasował się sześć razy, przy czym trzykrotnie zwyciężał: 12 stycznia 1980 roku w Lenggries wygrał kombinację, dzień później w Kitzbühel był najlepszy w slalomie, a 8 marca 1980 roku w Oberstaufen zwyciężył w gigancie. W klasyfikacji kombinacji był drugi, wśród slalomistów był czwarty, a w klasyfikacji giganta był ósmy. Wystartował wtedy również na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, zdobywając srebrny medal w gigancie. Po pierwszym przejeździe Wenzel znajdował się na prowadzeniu, z przewagą 0,14 sekundy nad Austriakiem Hansem Ennem. W drugim przejeździe uzyskał czwarty wynik, co dało mu drugi łączny czas. Ostatecznie stracił 0,75 sekundy do zwycięzcy, Ingemara Stenmarka, a brązowego medalistę, Hansa Enna wyprzedził o 1,02 sekundy. W rozgrywanej w ramach mistrzostw świata kombinacji wywalczył kolejny srebrny medal, plasując się za Philem Mahre, a przed Leonhardem Stockiem z Austrii.

Przez dwa kolejne lata plasował się poza podium klasyfikacji generalnej PŚ. W tym czasie łącznie sześć razy stanął na podium, odnosząc zaledwie jedno zwycięstwo: 4 stycznia 1981 roku w Ebnat-Kappel był najlepszy w kombinacji. Zarówno w sezonie 1980/1981, jak i w sezonie 1981/1982 zajmował drugie miejsce w klasyfikacji kombinacji, w obu przypadkach przegrywając tylko z Philem Mahre. Z rozgrywanych na przełomie stycznia i lutego mistrzostw świata w Schladming wrócił bez medalu. Wystąpił tam w slalomie, gigancie i kombinacji, jednak nie ukończył rywalizacji w żadnej z tych konkurencji.

Kolejne pucharowe zwycięstwo odniósł 28 lutego 1983 roku w Tärnaby, gdzie był najlepszy w slalomie. Ponadto jeszcze pięć razy stawał na podium, trzykrotnie w slalomie i dwukrotnie w kombinacji. W klasyfikacji generalnej sezonu 1982/1983 był trzeci za Phielm Mahre i Stenmarkiem, a w klasyfikacji slalomu wyprzedzili go Stenmatk oraz jego rodak, Stig Strand. Rok później Wenzel zgromadził większą liczbę punktów i częściej zwyciężał: 2 grudnia 1983 roku w Kranjskiej Gorze wygrał slalom, 20 grudnia w Madonna di Campiglio i 17 stycznia 1984 roku w Parpan był najlepszy w kombinacji, a 29 stycznia 1984 roku w Garmisch-Partenkirchen zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji generalnej uplasował się jednak jedno miejsce niżej niż w poprzednim sezonie, zdobywając jednocześnie Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji kombinacji. Ostatni medal w karierze wywalczył podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie w lutym 1984 roku. Po pierwszym przejeździe giganta plasował się na drugim miejscu, tracąc 0,10 sekundy do prowadzącego Maxa Julena ze Szwajcarii. W drugim przejeździe uzyskał piąty wynik, w efekcie wyprzedził go jeszcze Jure Franko z Jugosławii. Ostatecznie zajął trzecie miejsce, tracąc 0,67 s do Julena i 0,34 s do Franko. Na tych samych igrzyskach wystartował także w slalomie, jednak nie ukończył już pierwszego przejazdu.

Ostatni raz na podium klasyfikacji generalnej stanął w sezonie 1984/1985, który ukończył na trzeciej pozycji. Tym razem lepsi okazali się reprezentujący Luksemburg Marc Girardelli oraz Szwajcar Pirmin Zurbriggen. Sześć razy plasował się w najlepszej trójce, w tym 17 grudnia 1984 roku w Madonna di Campiglio, 6 stycznia 1985 roku w La Mongie i 13 stycznia 1985 roku w Kitzbühel był najlepszy w kombinacji. Dało mu to drugie z rzędu zwycięstwo w klasyfikacji tej konkurencji, zajął także czwarte miejsce wśród slalomistów. Triumf w Kitzbühel był jego ostatnim pucharowym zwycięstwem. W tym samym roku wystąpił na mistrzostwach świata w Bormio, gdzie jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w kombinacji. Walkę o podium przegrał tam z Thomasem Bürglerem ze Szwajcarii. Startował tam również w gigancie i slalomie, jednak obu zawodów nie ukończył.

Startował jeszcze przez kolejne trzy lata, uzyskując jednak coraz słabsze wyniki. Jeszcze cztery razy stawał na podium, po raz ostatni w karierze dokonał tego 25 stycznia 1987 roku w Kitzbühel, gdzie był drugi w kombinacji. W klasyfikacji generalnej plasował się poza najlepszą dziesiątką, jednak w sezonie 1986/1987 zajął drugie miejsce za Zurbriggenem w klasyfikacji kombinacji. W 1987 roku startował na mistrzostwach świata w Crans-Montana, jednak nie ukończył żadnych zawodów. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując szóste miejsce w gigancie oraz dwunaste w supergigancie. W marcu 1988 roku zakończył karierę.

W latach 1978, 1980, 1983, 1984 i 1985 był wybierany sportowcem roku w Liechtensteinie[3]. W 1977 roku został mistrzem Szwajcarii w kombinacji, a rok później zwyciężył w slalomie. Od 2007 roku jest prezydentem Związku Narciarskiego Liechtensteinu.

Jego siostry: Hanni i Petra, szwagier Harti Weirather oraz siostrzenice: Tina Weirather i Jessica Walter również uprawiali narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

edytuj

Igrzyska olimpijskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
28. 5 lutego 1976   Innsbruck Zjazd 1:45,73 +4,35   Franz Klammer
20. 10 lutego 1976   Innsbruck Gigant 3:26,97 +9,28   Heini Hemmi
10. 14 lutego 1976   Innsbruck Slalom 2:03,29 +5,44   Piero Gros
20. 14 lutego 1980   Lake Placid Zjazd 1:45,50 +4,21   Leonhard Stock
2.  20 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:40,74 +0,75   Ingemar Stenmark
12. 22 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:44,26 +3,54   Ingemar Stenmark
3.  14 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:41,18 +0,57   Max Julen
DNF 19 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:39,41 -   Phil Mahre
12. 21 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:39,66 +3,34   Franck Piccard
6. 25 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,37 +2,66   Alberto Tomba

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
28. 5 lutego 1976   Innsbruck Zjazd 1:45,73 +4,35   Franz Klammer
20. 10 lutego 1976   Innsbruck Gigant 3:26,97 +9,28   Heini Hemmi
10. 14 lutego 1976   Innsbruck Slalom 2:03,29 +5,44   Piero Gros
5. 14 lutego 1976   Innsbruck Kombinacja 24,62 pkt +51,23 pkt   Gustav Thöni
13. 29 stycznia 1978   Garmisch-Partenkirchen Zjazd 2:04,12 +2,55   Josef Walcher
2.  2 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Gigant 3:02,52 +2,04   Ingemar Stenmark
18.[4] 5 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:39,54 +7,89   Ingemar Stenmark
1.  5 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Kombinacja 2732,34 pkt - -
20. 14 lutego 1980   Lake Placid Zjazd 1:45,50 +4,21   Leonhard Stock
2.  19 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:40,74 +0,75   Ingemar Stenmark
2.  22 lutego 1980   Lake Placid Kombinacja 45,53 pkt +14,62 pkt   Phil Mahre
DNF[5] 3 lutego 1982   Schladming Gigant 2:38,80 -   Steve Mahre
DNF[6] 5 lutego 1982   Schladming Kombinacja 12,64 pkt -   Michel Vion
DNF2[7] 7 lutego 1982   Schladming Slalom 1:48,48 -   Ingemar Stenmark
4. 5 lutego 1985   Bormio Kombinacja 7,67 pkt +40,74 pkt   Pirmin Zurbriggen
DNF1[8] 7 lutego 1985   Bormio Gigant 2:28,90 -   Markus Wasmeier
DNF1[9] 10 lutego 1985   Bormio Slalom 1:38,82 -   Jonas Nilsson
DNF[10] 1 lutego 1987   Crans-Montana Kombinacja 28,27 pkt -   Marc Girardelli
DNF[11] 2 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,93 -   Pirmin Zurbriggen
DNF[12] 8 lutego 1987   Crans-Montana Slalom 1:54,63 -   Frank Wörndl

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Adelboden – 17 stycznia 1978 (gigant)
  2.   Waterville Valley – 6 marca 1978 (gigant)
  3.   Lenggries – 12 stycznia 1980 (kombinacja)
  4.   Kitzbühel – 13 stycznia 1980 (slalom)
  5.   Oberstaufen – 8 marca 1980 (gigant)
  6.   Ebnat-Kappel – 4 stycznia 1981 (kombinacja)
  7.   Tärnaby – 23 lutego 1983 (slalom)
  8.   Kranjska Gora – 2 grudnia 1983 (slalom)
  9.   Madonna di Campiglio – 20 grudnia 1983 (kombinacja)
  10.   Parpan – 17 stycznia 1984 (kombinacja)
  11.   Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 1984 (supergigant)
  12.   Madonna di Campiglio – 17 grudnia 1984 (kombinacja)
  13.   Le Mongie – 6 stycznia 1985 (slalom)
  14.   Kitzbühel – 13 stycznia 1985 (kombinacja)
  • 14 zwycięstw (6 w kombinacji, 4 w slalomie, 3 w gigancie i 1 w supergigancie)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1.   Madonna di Campiglio – 14 grudnia 1977 (gigant) – 3. miejsce
  2.   Zwiesel – 8 stycznia 1978 (gigant) – 3. miejsce
  3.   Kitzbühel – 22 stycznia 1978 (slalom) – 3. miejsce
  4.   Arosa – 18 marca 1978 (gigant) – 2. miejsce
  5.   Schladming – 10 grudnia 1978 (kombinacja) – 3. miejsce
  6.   Crans-Montana – 15 stycznia 1979 (slalom) – 2. miejsce
  7.   Crans-Montana – 15 stycznia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
  8.   Adelboden – 16 stycznia 1979 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Kitzbühel – 21 stycznia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
  10.   Steinach – 23 stycznia 1979 (gigant) – 3. miejsce
  11.   Garmisch-Partenkirchen – 28 stycznia 1979 (gigant) – 3. miejsce
  12.   Madonna di Campiglio – 16 grudnia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
  13.   Waterville Valley – 26 lutego 1980 (gigant) – 2. miejsce
  14.   Chamonix – 4 marca 1980 (kombinacja) – 2. miejsce
  15.   Madonna di Campiglio – 14 grudnia 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
  16.   Morzine – 10 stycznia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  17.   Aprica – 8 grudnia 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  18.   Madonna di Campiglio – 12 grudnia 1981 (kombinacja) – 2. miejsce
  19.   Bad Wiessee – 15 stycznia 1982 (kombinacja) – 2. miejsce
  20.   Parpan – 4 stycznia 1983 (slalom) – 3. miejsce
  21.   Sankt Anton – 6 lutego 1983 (slalom) – 2. miejsce
  22.   Sankt Anton – 6 lutego 1983 (kombinacja) – 2. miejsce
  23.   Morzine – 11 lutego 1983 (kombinacja) – 2. miejsce
  24.   Furano – 20 marca 1983 (slalom) – 2. miejsce
  25.   Parpan – 16 stycznia 1984 (slalom) – 3. miejsce
  26.   Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 1984 (kombinacja) – 2. miejsce
  27.   Madonna di Campiglio – 16 grudnia 1984 (slalom) – 2. miejsce
  28.   Puy-Saint-Vincent – 11 stycznia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  29.   Garmisch-Partenkirchen – 27 stycznia 1985 (supergigant) – 2. miejsce
  30.   Kitzbühel – 19 stycznia 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  31.   Kitzbühel – 19 stycznia 1986 (slalom) – 3. miejsce
  32.   Wengen – 21 lutego 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  33.   Kitzbühel – 25 stycznia 1987 (kombinacja) – 2. miejsce

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Trofeotoppolino.net: The champions. trofeotopolino.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)]. (ang.).
  2. ↑ ÖSV-Siegertafel: Andreas Wenzel. oesv.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (niem.).
  3. ↑ Sportler/in des Jahres 1970-2014. olympic.li. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-22)]. (niem.).
  4. ↑ alpineskiworld.net: 05.02.1978. Garmisch Slalom, men (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 03.02.1982. Schladming Giant Slalom, men (ang.)
  6. ↑ alpineskiworld.net: 01-05.02.1982. Schladming Alpine Combined, men (ang.)
  7. ↑ alpineskiworld.net: 07.02.1982. Schladming Slalom, men (ang.)
  8. ↑ alpineskiworld.net: 07.02.1985. Bormio Giant Slalom, men (ang.)
  9. ↑ alpineskiworld.net: 10.02.1985. Bormio Slalom, men (ang.)
  10. ↑ alpineskiworld.net: 27.01-01.02.1987. Crans-Montana Alpine Combined, men (ang.)
  11. ↑ alpineskiworld.net: 02.02.1987. Crans Montana Super-G, men (ang.)
  12. ↑ alpineskiworld.net: 08.02.1987. Crans-Montana Slalom, men (ang.)
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Andreas_Wenzel&oldid=75187695”