Pocisk burzący

Pocisk burzący – pocisk artyleryjski lub rakietowy niszczący cel za pomocą energii wybuchu zawartego w pocisku materiału wybuchowego.

Budynek Prudentialu trafiony 2 tonowym 600 mm pociskiem burzącym z moździerza oblężniczego Karl Gerät w trakcie powstania warszawskiego

Pociski burzące służą do zwalczania schronów bojowych, rowów strzeleckich, punktów obserwacyjnych, magazynów itp. W momencie wybuchu pocisku burzącego powstaje fala uderzeniowa, która rozprzestrzenia się w powietrzu, gruncie oraz innych ośrodkach. Na czole fali istnieje skok ciśnienia rzędu 5x10⁴ MPa, który jest głównym czynnikiem oddziałującym na cel. Efektywność oddziaływania fali uderzeniowej zależy od ilości materiału wybuchowego i rodzaju ośrodka otaczającego pocisk w chwili wybuchu, a jej miarą jest wymiar leja powstałego w wyniku wybuchu. Ubocznym czynnikiem rażącym wybuchu pocisku burzącego są powstające w czasie wybuchu odłamki.

Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 179. ISBN 83-86028-01-7.