Amor Zwycięski
Amor Zwycięski – obraz olejny włoskiego artysty barokowego Caravaggia.
| |
| Autor |
Caravaggio |
|---|---|
| Data powstania |
1602–1603 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
154 × 110 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Dzieło powstało na zamówienie markiza Vincenza Giustinianiego (1564-1637) do jego rzymskiego pałacu, gdzie istniała największa kolekcja w ówczesnym Rzymie. Markiz był nie tylko mecenasem artystów, ale i intelektualistą, autorem pism o malarstwie i innych sztukach. Obraz miał być alegorią zwycięstwa nad jego zamiłowaniami intelektualnymi i nad przemijalnością życia. Tym samym był ilustracją dla słów z poematu Wergiliusza Eclogues X. 69: Omnia vincit amor et nos cedamus amori (Miłość wszystko zwycięża i my ulegnijmy miłości).
Według innych interpretacji akt miał być również aluzją do dzieła Michała Anioła widocznego na sklepieniu kaplicy Sykstyńskiej. Waźbiński uważa Amora za wcielenie Cnoty oraz mistrza i władcy wszystkich sztuk; chłopiec nie depcze atrybutów, lecz panuje nad nimi. Tym samym obraz ma przekazać widzowi, iż miłość jest siłą potrzebną do osiągnięcia mistrzostwa we wszystkim[1].
Płótno jest jedynym świeckim dziełem Caravaggia z okresu rzymskiego. Przedstawia Amora ze skrzydłami anioła, w skręcie tułowia z dwoma strzałami w dłoni – jedną ze złotym a drugą z ołowianym grotem. Pod jego stopami znajdują się liczne atrybuty, które pozwalają interpretować dzieło jako zwycięstwo Miłości nad artystami, politykami, uczonymi i wojskowymi. Chłopiec jest zupełnie nagi, pełen wigoru i humoru. Erotyzm postaci nie kojarzy się z rzymskim Amorem, przez co obraz ma ambiwalentny wyraz. Z lewej strony pada na postać światło, które wydobywa z mroku wymodelowany akt i biel materii, które jaśnieją na tle ciemności.
Przypisy
edytuj- ↑ Z. Waźbiński: „Amor vincit omnia” Caravaggia w oczach współczesnych. Materiały sesji SHS w Łodzi w listopadzie 1994, s. 203–214; H. Roettgen: Caravaggio, Der irdische Amor oder der Sieg der Fleischlichen Liebe. Frankfurt 1992.
Bibliografia
edytuj- Renate Bergerhoff: Caravaggio. Warszawa: Arkady, 1971.
- Ilaria Giaccone: Wielkie muzea. Gemäldegalerie Berlin. Warszawa: HPS, 2007. ISBN 978-83-60688-48-9.