Alpines Museum
Alpines Museum w Monachium – muzeum alpinizmu w Monachium założone w 1911 roku, prowadzone przez Deutscher Alpenverein.
_in_2013.jpg) Alpines Museum, 2013 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Praterinsel 5 |
| Data założenia |
17 grudnia 1911 |
Położenie na mapie Monachium  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Bawarii  | |
 48°08′06,7″N 11°35′20,5″E/48,135194 11,589028
| |
| Strona internetowa | |
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Historia
edytujDecyzję o rozpoczęciu prac przygotowawczych do utworzenia muzeum alpinizmu podjęło zgromadzenie ogólne Deutscher und Österreichischer Alpenverein (DuÖAV) 14 lipca 1907 roku z inicjatywy Karla Arnolda (1853–1929)[1]. Prace przygotowawcze powierzono centralnemu komitetowi w Innsbrucku, a o siedzibę muzeum zaczęły ubiegać się dwa miasta: Monachium i Innsbruck[1]. Burmistrz Monachium zaproponował utworzenie placówki w zabytkowym gmachu Isarlust na wyspie Praterinsel na rzece Izarze[2]. W 1908 roku zgromadzenie ogólne przyznało siedzibę muzeum miastu Monachium[2].
Gmach Isarlust został przejęty przez DuÖAV 23 stycznia 1909 roku[3]. W tym samym roku przeniesiono tu zbiory książek o tematyce alpejskiej niemieckiego alpinisty Williego Rickmera Rickmersa (1873–1965), które od 1902 roku przechowywane były w pomieszczeniach Stadtsparkasse München[4]. Po adaptacji budynku dla potrzeb wystawienniczych, Alpines Museum zostało otwarte 17 grudnia 1911 roku[5].
Wystawa skupiała się na prezentacji geologii Alp, historii górnictwa w obszarze, oraz flory i fauny regionu[6]. W muzeum prezentowano reliefy gór autorstwa m.in. niemieckiego geologa Alberta Heima (1849–1937), szwajcarskiego kartografa Leo Aegertera (1875–1953) i szwajcarskiego topografa Xavera Imfelda (1853–1909)[7]. Wnętrza zdobiły m.in. prace Heinricha Heinleina (1803–1885) i Friedricha Delcroix (1864–1918)[7]. Na zewnątrz rozmieszczono ponad 100 okazów skał reprezentatywnych dla obszaru Alp[8].
Po I wojnie światowej szerokie zainteresowanie zdobyły wyczyny alpinistów, którzy rozwinęli techniki wspinaczkowe, m.in. Hansa Dülfera (1892–1915), który wynalazł klucz zjazdowy, Paula Preußa (1886–1913), jednego z ojców wspinaczki klasycznej i Otto „Rambo” Herzoga (1888–1964), który jako pierwszy zaczął stosować karabinki[8]. Muzeum, idąc z duchem czasów, zbudowało w hali głównej 8-metrową ścianę z postaciami wspinaczy ukazującymi nowe techniki wspinaczki skalnej i lodowej[9].
Gmach muzeum został zniszczony podczas II wojny światowej, a następnie przez lata był wykorzystywany jako siedziba nowej Deutscher Alpenverein[9]. Budynek zaadaptowano na potrzeby nowego Alpines Museum w latach 90. XX w. i muzeum zostało otwarte ponownie w 1996 roku[9].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Müller 1912 ↓, s. 1.
- ↑ a b Müller 1912 ↓, s. 2.
- ↑ Mitteilungen des D. u. Ö. Alpenvereins 1909 ↓, s. 53.
- ↑ Mitteilungen des D. u. Ö. Alpenvereins 1912 ↓, s. 230.
- ↑ Mitteilungen des D. u. Ö. Alpenvereins 1911 ↓, s. 292.
- ↑ Müller 1912 ↓, s. 3–4.
- ↑ a b Der Naturfreund 1913 ↓, s. 245–247.
- ↑ a b Kaiser 2011 ↓, s. 6.
- ↑ a b c Kaiser 2011 ↓, s. 7.
Bibliografia
edytuj- Karl Müller. Das Alpine Museum. „Zeitschrift des deutschen und österreichischen Alpenvereins”, s. 1–24, 1912. XLIII. Verlag des deutschen und österreichischen Alpenvereins. (niem.).
- Das Alpine Museum des D. u. Ö. Alpenvereins. „Mitteilungen des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins”. 5, 1909. 35. (niem.).
- Die Eröffnung des Alpinen Museums in München. „Mitteilungen des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins”. 24, 1911. 37. (niem.).
- Die Alpensvereinbücherei. „Mitteilungen des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins”. 18, 1912. 38. (niem.).
- Das Alpine Museum zu München. „Der Naturfreund”, 1913. XVII. (niem.).
- Friederike Kaiser. 100 Jahre Alpines Museum des DAV. Auf der Praterinsel blüht die Alpingeschichte. „DAV Panorama”, s. 6–7, 2011. 4/2011. DAV. (niem.).