Aleksander Koriatowic

książę włodzimierski i podolski

Aleksander (zm. między 30 stycznia 1378 a 1382) – syn księcia Nowogródka Koriata Giedyminowicza, książę włodzimierski, łucki i podolski.

Życiorys

edytuj

Aleksander Koriatowic posiadał wołost trembowelską, którą otrzymał od wielkiego księcia Lubarta po 1340. Po zajęciu ziem ruskich przez króla Kazimierza Wielkiego (1340) został jego wasalem[1]. Najprawdopodobniej około 1366 przyjął wyznanie katolickie[2][3]. W 1366 otrzymał od króla polskiego Kazimierza Wielkiego jako lenno ziemie włodzimierską i łucką. W 1371, po przejęciu władzy w księstwie przez Lubarta Giedyminowica, wraz z bratem Jerzym objął władzę na Podolu. Po śmierci Jerzego Aleksander przejął całkowitą kontrolę nad ziemią podolską. Zgodnie z przekazem latopisów litewsko-ruskich, Aleksander Koriatowic zginął w bitwie z Tatarami[4]. Nie wiadomo, czy był żonaty i czy pozostawił potomstwo.

Przypisy

edytuj
  1. Łeontij Wojtowycz: Podilske kniaziwstvo (XIV - poczatok XV st) W: Udilni kniaziwstwa Riurykowycziw i Gedyminowycziw u XII-XVI st. Istoryko-heneałohiczne doslidżennia. Lwów, 1996, s. 109. ISBN 966-02-0006-4. (ukr.)
  2. Henryk Paszkiewicz dawniej twierdził, że prawdopodobnie w 1349-1350 → zob. Henryk Paszkiewicz: Aleksander Korjatowicz, wnuk w. ks. Litwy, Giedymina, s. 63.
  3. Adam Szweda, Okoliczności wizyty króla Kazimierza Wielkiego w Malborku w 1365 r. /Circumstances of the visit of Casimir the Great in Marienburg in 1365 (Roczniki Historyczne 77, 2011) [online] [dostęp 2019-10-07] (ang.).
  4. Łeontij Wojtowycz twierdzi że ok. 1380

Bibliografia

edytuj