Aleksander Emmerling
Aleksander Marian Emmerling (Emerling) (ur. 17 lutego 1895 w Szeparowcach–Kniaźdworze, zm. po 1946) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego.
 podpułkownik łączności
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1946 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca łączności |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 17 lutego 1895 w Szeparowcach-Kniaźdworze, w ówczesnym powiecie kołomyjskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Aleksandra[1][2][3].
W 1914 złożył maturę w c. k. Gimnazjum I. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie[4]. W czasie nauki w gimnazjum należał do XXIV Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Stanisławowie[5].
6 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich, następnie do 10 października 1914 służył w 1 pułku piechoty Legionów Polskich w stopniu starszego szeregowca. Do 28 listopada 1914 przebywał w Szpitalu Fortecznym nr 4 w Krakowie. Od 28 listopada 1914 do 3 marca 1915 służył w kompanii narciarskiej LP, od 3 marca do 10 sierpnia 1915 w 6. kompanii II baonu 3 pułku piechoty, a do 29 października 1917 w oddziale telefonicznym 2 pułku piechoty. W 1917 wymieniony jako starszy szeregowiec w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy skierowanych na 2. Kurs Wyszkolenia. Od 31 listopada 1917 do 30 października 1918 służył w austro-węgierskim Pułku Piechoty Nr 13, a od 11 listopada 1918 do 25 maja 1919 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Stanisławowie[5].
6 listopada 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 podporucznikiem w służbie łączności i przydzielony do dyspozycji Inspektoratu Służby Łączności[6]. 1 czerwca 1921 służył w Małopolskiej Inspekcji Etapowej, a jego oddziałem macierzystym był I Batalion Zapasowy Telegraficzny[7]. Później został przeniesiony do 2 pułku łączności w Jarosławiu[8][9]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 38. lokatą w korpusie oficerów łączności[10], a 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności[11]. Później został przeniesiony do 1 pułku łączności w Zegrzu[12]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa łączności[13][14]. Z dniem 7 stycznia 1930 został przydzielony na pięciomiesięczny kurs dla oficerów sztabowych łączności przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[15]. Na majora awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 3. lokatą w korpusie oficerów łączności[16][17]. W 1938 zajmowane przez niego stanowisko zostało przemianowane na dowódcę łączności[18][19]. 28 sierpnia 1939 zdał obowiązki dowódcy łączności 4 DP i objął obowiązki dowódcy łączności Grupy Operacyjnej „Wschód”[20]. 22 września 1939 w bitwie pod Łomiankami dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[21]. W 1946 jako podpułkownik łączności pozostawał w rezerwie oficerów 2 Korpusu Polskiego[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22][23]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[24] (po raz pierwszy za służbę w POW w byłym zaborze austriackim i byłej okupacji austro-węgierskiej[25])
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[26]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1936 „za zasługi w służbie wojskowej”[27]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-27]..
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 93, tu podano, że urodził się we wsi Szeparowce.
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że urodził się we wsi Szczepanów k. Podhajec..
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 93, 108.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, s. 2540.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 360.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 960, 969.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 877, 886.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 258.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 744.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 612, 624.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 202.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270, 485.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 13.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 384.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 263.
- ↑ Chamski 1941 ↓, s. 12.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 531.
- ↑ Relacja dcy łączności ↓, s. 10.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260, poz. 123, jako kpt. Emerling Aleksander Marian.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 366.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 270.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922, s. 735.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 4.
Bibliografia
edytuj- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I. z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie za rok szkolny 1913/14. Stanisławów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zygmunt Chamski: Studjum łączności w kampanii polskiej 1939 roku. [w:] B.I.9c cz. 1 odpis [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, październik 1941. [dostęp 2022-06-13].
- Aleksander Emmerling: Relacja dcy łączności Grupy Operac. „Wschód” (gen. bryg. Bołtucia) z Armii Pomorskiej. [w:] B.I.30a [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. [dostęp 2022-06-25].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Linki zewnętrzne
edytuj- Żołnierze Niepodległości : Emerling (Emmerlin, Emmerling) Aleksander Marian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-06-27].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-06-27].