Akademia Telewizyjna

Akademia Telewizyjna, właśc. Ośrodek Szkolenia i Rozwoju−Akademia Telewizyjna − jednostka organizacyjna Telewizji Polskiej odpowiedzialna za szkolenia wszystkich grup zawodowych zatrudnionych w TVP. Kursy te realizuje się w porozumieniu z innymi jednostkami organizacyjnymi TVP SA oraz we współpracy z wyższymi uczelniami, instytucjami naukowymi, a także organizacjami medialnymi.

Akademia Telewizyjna organizuje także konferencje, seminaria szkoleniowe oraz projekty edukacyjne popularyzujące wiedzę. Nawiązuje też współpracę z bliźniaczymi instytucjami szkoleniowymi wielkich europejskich korporacji medialnych takich jak Akademia BBC(inne języki), Instytut Dziennikarstwa Agencji Reuter(inne języki), Akademia Europejskiej Unii Nadawców - EBU.

W OSiR-AT dokonywane są analizy warsztatowe i formułowane opinie diagnostyczne oceniające poziom zawodowy dziennikarzy i jakość warsztatu poszczególnych audycji telewizyjnych. Monitorowane, a także certyfikowane kompetencje pracowników twórczych oraz współpracowników telewizji publicznej. Przy Akademii Telewizyjnej TVP funkcjonuje też komisja wydająca tzw. "karty ekranowe" - dokument potwierdzający uprawnienia i kwalifikacje antenowe wymagane od reporterów, prezenterów i lektorów. Działa Poradnia Językowa koordynująca prace związane z ochroną języka polskiego w działalności programowej i pozaprogramowej TVP SA. Akademia Telewizyjna prowadzi też działalność wydawniczą nastawioną głównie na publikowanie materiałów dydaktycznych i opracowań medialnych.

PiK

W roku 1996 w Akademii Telewizyjnej powstał projekt „PiK-u” - Przeglądu i Konkursu Dziennikarskiego Oddziałów Terenowych TVP^[1]. Do 2023 roku odbyło się 29 edycji^[2].

Historia

Ośrodek Szkolenia i Rozwoju „Akademia Telewizyjna” powstał w wyniku licznych organizacyjnych przekształceń powołanego w roku 1973 w Komitecie ds. Radia i Telewizji - "Ośrodka Doskonalenia Zawodowego PRiTV". Od tego też czasu, aż po pierwsze, dokonane w roku 1986, rozdzielenie organizacyjne radia i telewizji i powołanie osobnych komórek szkoleniowych, zajmowano się tu realizacją koniecznych w każdej korporacji szkoleń: poczynając od pracy z mikrofonem, magnetofonem, kamerą, nauki montażu czy ćwiczeń prezenterskich, na kursach BHP czy obsługi wózków widłowych kończąc. W latach 70. i 80. XX wieku miejsce to pełniło rolę swoistego departamentu kształcenia w "Ministerstwie Propagandy" jakim był Radiokomitet. Powołany na mocy zarządzenia nr 24 Przewodniczącego Komitetu ds. RTV z dnia 5.VIII.1973 Ośrodek Szkolenia i Doskonalenia Kadr Radia i TV, stworzono w ramach realizacji uchwały Biura Politycznego PZPR z 24 lipca 1973 r. "w sprawie dalszego rozwoju i umacniania polityczno-społecznej roli Polskiego Radia i Telewizji". Powstawały tu liczne projekty edukacyjne: od Katowickiej Szkoły Telewizyjnej poczynając poprzez różnorodne projekty restrukturyzacyjne. Już w latach 80. XX wieku proponowano stworzyć Akademię Radiowo Telewizyjną, potem Instytut Szkolenia Kadr PRiTV. Wtedy też przygotowywano liczne projekty z zakresu metodyki nauczania.

Struktury korporacyjne i kierownictwo

I. Ośrodkiem Doskonalenia Zawodowego Radia i Telewizji - kierowali:

1. Mirosława Zawirska (p/o 1972-1973);

2. Henryk Rakoczy (1974 do 1978),

3. Daniela Zawisza (1979-1982),

4. Zbigniew Burakowski (1982-1985)

II. Ośrodkiem Doskonalenia Zawodowego TVP - kierował

5. Włodzimierz Piekarski (1985-1988).

III. Na przełomie lat 80/90. XX wieku, dyrektorem Ośrodka Szkolenia Telewizji Polskiej "Radiokomitetu" był

6. Michał Anioł Bogusławski stając się zarazem Naczelnym Redaktorem „Studia im. Andrzeja Munka”, umiejscowionego w strukturze szkoleniowej Telewizji. Zatrudniono tu osoby związane ze zlikwidowanym w roku 1990 telewizyjnym Studiem "Solidarność" TVP (m.in. Krystynę Mokrosińską).

Ośrodek Szkoleń, stał się wtedy kuźnią filmowych debiutów i wdrażania systemu producenckiego. Podjęto współpracę z Łódzką Szkołą Filmową, warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych - nawiązując do Studia Debiutów Filmowych - Studia Młodych TVP im. Andrzeja Munka, po raz pierwszy stworzonego w Telewizji pod koniec lat 70. XX wieku przez Wojciecha Wiszniewskiego. Ten etap zakończył się wraz z odejściem M.A. Bogusławskiego i likwidacją Studia Filmowego.

Po roku 1990 Ośrodek nazywano:

IV. w latach 1994-1999 - Ośrodek Szkolenia i Analiz Programowych (OSiAP);

V. od 1.I.2000 - Ośrodek Szkolenia "Akademia Telewizyjna";

VI. od 22.IV.2004 - "Centrum Strategii - Akademia Telewizyjna"^[3];

VII. od 9.V.2005 "Akademia Telewizyjna" funkcjonowała w strukturze Biura Kadr, Szkoleń i Spraw Socjalnych TVP SA;

VIII. wreszcie 1.XI.2010 powstał - Ośrodek Szkolenia i Rozwoju AT (OSiR - AT).

Po roku 1990 kierowali nim kolejno:

7. Andrzej Wojnach (1991-1994) - (wcześniej zastępca M.A. Bogusławskiego),

8. Jacek Snopkiewicz (1994–1997, 2000–2002, 2004–2005, 2013–2016),

9. Halina Marszałek (1997–1999)- (zastępczyni J.Snopkiewicza w latach 1994–1997),

10. Janusz Cieliszak (2003, 2009),

11. Piotr Radomski (2006–2008),

12. Krzysztof Szurogajło (2008–2009),

13. Andrzej Kwiatkowski (2010–2013),

14. Włodzimierz Strzemiński (2016–2017).

Wydawnictwa Akademii Telewizyjnej

1. „Wizja Publiczna” - wydawnictwo Ośrodka Szkolenia i Analiz Programowych TVP SA. [red. naczelny Edward Mikołajczyk]. Miesięcznik ukazywał się od stycznia 1996 do grudnia 2001.
2. "Zeszyty Europejskie" - Ośrodek Szkolenia - Akademia Telewizyjna, [red. nacz. Edward Mikołajczyk]. Od stycznia 2002 – do czerwca 2004 wydano 24 numery.
3. "Za Ekranem: kwartalnik warsztatowy" - Telewizja Polska. Akademia Telewizyjna, [red. nacz. Stanisław Pieniak]. W latach 2003–2004 wydano 8 nr + CD do nr 1, ISSN 1730-7112.
4. W "Bibliotece Zeszytów Telewizyjnych", gdy sygnowało ją Centrum Strategii - Akademia Telewizyjna, ukazały się:
- a. Kazimierz Żórawski :"Długi stół : skrypt dla dziennikarzy programów informacyjnych", Warszawa 2004, ISBN 83-918884-5-2;
- b. Jerzy Uszyński: "Telewizyjny pejzaż genologiczny", Warszawa 2004 ISBN 83-918884-6-0.

5. Biblioteka Akademii Telewizyjnej - pod. red. Edwarda Mikołajczyka:
- a. "Problematyka kulturalna w programach Polskiej Telewizji Publicznej", Warszawa 2000;
- b. "Problematyka bezpieczeństwa i zagrożeń w programach Polskiej Telewizji Publicznej", Warszawa 2002 - Studium Antenowe pod. red. Jerzego Uszyńskiego;
- c. Ignacy Rutkiewicz, "Jak być przyzwoitym w mediach: rady dla dziennikarzy telewizyjnych i nie tylko". Redaktor serii Stanisław Pieniak, Warszawa 2003, ISBN 83-918884-2-8;
- d. Eliza Czerwińska, Jerzy Podracki, Dorota Wendołowska, (red. nauk. Jerzy Podracki), "Jak się mówi...? Jak się pisze ...poradnik językowy dla dziennikarzy." Warszawa 2007, ISBN 978-83-924845-0-9;
- e. Kazimierz Żórawski, "Długi stół " Warszawa 2010.Wyd. 3., uzup. ISBN 978-83-924845-2-3.

6. "Zeszyty Ocen" 1996-2003, (220 biuletynów); czasopismo sygnowane przez Centrum Strategii Akademia Telewizyjna nr 1-2004 i 1(2) 2005.

Przypisy

↑ Historia "Przeglądu i Konkursu" na stronach TVP
↑ Laureaci 29. Przeglądu i Konkursu Dziennikarskiego Oddziałów Terenowych Telewizji Polskiej. [w:] Telewizja Polska S.A. [on-line]. centruminformacjitvp.pl. [dostęp 2023-09-13].
↑ Uchwała nr 216/99 Zarządu Spółki "Telewizja Polska - S.A" z dnia 12 grudnia 1999 r. w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Organizacyjnego Ośrodka Szkolenia - Akademii Telewizyjnej TVP-S.A

Źródła

Andrzej Tadeusz Kijowski, Doskonalenie Zawodowe w Telewizji Polskiej w latach 1953-2013. Kwerenda archiwalna w Wydziale Dokumentacji Aktowej Ośrodka Dokumentacji i Zbiorów Programowych TVP SA, Warszawa 2016 (do użytku wewnętrznego).

[1] Historia "Przeglądu i Konkursu" na stronach TVP

[2] Laureaci 29. Przeglądu i Konkursu Dziennikarskiego Oddziałów Terenowych Telewizji Polskiej. [w:] Telewizja Polska S.A. [on-line]. centruminformacjitvp.pl. [dostęp 2023-09-13].

[3] Uchwała nr 216/99 Zarządu Spółki "Telewizja Polska - S.A" z dnia 12 grudnia 1999 r. w sprawie zatwierdzenia Regulaminu Organizacyjnego Ośrodka Szkolenia - Akademii Telewizyjnej TVP-S.A

[1]

[2]

[3]