Akacjowy miód cedyński
Akacjowy miód cedyński – regionalny produkt pszczelarski, charakterystyczny dla powiatu gryfińskiego. 22 lutego 2013 wpisany na polską listę produktów tradycyjnych (zgłaszającym był Jan Olszański)[1].
Historia
edytujPoczątki produkcji miodu cedyńskiego sięgają 2. połowy XX wieku. Podstawą stało się pięć rodzin pszczelich, które otrzymał w 1974 jeden z mieszkańców Klępicza z Produkcyjnej Spółdzielni Rolniczej w Boleszkowicach. Miód dystrybuowano w beczkach po 200 i 260 litrów. Używano i używa się nadal uli wielkopolskich - dwunastoramkowych w pasiece wędrownej. Jest ona ustawiana na terenie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny, najczęściej w rejonie Starej Rudnicy[1]. Park charakteryzuje się licznie występującym drzewostanem robiniowym[2].
Charakterystyka
edytujMiód musi posiadać konsystencje płynną i barwę jasno-słomkową, przezroczystą[1]. Po dłuższym czasie (niecały rok) może ulegać krystalizacji. Wykręcony miód musi być dojrzały, czyli jeżeli ⅔ plastrów jest zasklepionych, to znaczy, że jest woda odparowana w takiej ilości, że miód nie sfermentuje (z wywiadu etnograficznego z mieszkańcami Morynia)[2].
Nagrody i wyróżnienia
edytujW 2012 miód cedyński zdobył 1. nagrodę w konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” (Poznań) w kategorii produktów i przetworów pochodzenia zwierzęcego (podkategoria Miody)[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Agnieszka Kołodziej, Produkty tradycyjne województwa zachodniopomorskiego, Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego, Szczecin, 2013, s.22, ISBN 978-83-88664-18-2.
- ↑ a b Ministerstwo Rolnictwa, Akacjowy miód cedyński.