Pszczelarstwo
Pszczelarstwo – rzemiosło (pierwotnie rolnicze) zajmujące się hodowlą pszczół, wywodzące się od bartnictwa. Odmiennym pojęciem jest pszczelnictwo, czyli nauka o pszczelarstwie.
Pszczoły utrzymywane są w ulach. Zbiór uli nazywany jest pasieką. W zależności od stosowanej gospodarki pasiecznej rozróżnia się pasieki stacjonarne i pasieki wędrowne. Pasieki wędrowne są przewożone w okresie wiosennym i letnim w miejsca zbierania pożytku i są jednym z podstawowych sposobów zapylania dużych upraw takich roślin jak rzepak czy gryka. Produkują miód także ze spadzi (iglastej, liściastej).
Hodowla pszczół jest zajęciem wymagającym całorocznego nakładu pracy.
Rocznie pszczelarz może przeciętnie pozyskać od jednej rodziny ok. 8–10 kg[1] miodu i ok. 1 kg wosku. Zapotrzebowanie rodziny pszczelej na pyłek: 30 kg[2], na miód: 90 kg[1].
Historia pszczelarstwa
edytuj
- III wiek p.n.e.
- Arystoteles pisał o pszczołach w Historia animalium
- I wiek p.n.e.
- 37 do 29 – Wergiliusz przedstawił ówczesne pszczelarstwo w poemacie dydaktycznym na temat rolnictwa zatytułowanym Georgica[3]
- I wiek
- po roku 65 – Columella opisał życie pszczół w dziele De re rustica (Rei rusticae libri duodecim)
- XVII wiek
- 1614 – wydany zostaje pierwszy polski podręcznik hodowli pszczół – Nauka koło pasiek Walentego Kąckiego
- XVIII wiek
- pszczoły zostały sprowadzone na kontynent amerykański i australijski
- 1735–1770 – Linneusz w swoim dziele Systema Naturae dokonał klasyfikacji pszczół (Apis mellifera)
- powstały pierwsze organizacje pszczelarskie
- 1768 – Maria Teresa założyła w Wiedniu państwową Szkołę Pszczelarską
- XIX wiek
- ok. 1845 – Jan Dzierżon opublikował zasady konstrukcji ula z ruchomymi ramkami
- 1852 – Lorenzo Langstroth opatentował w Stanach Zjednoczonych ul swojej konstrukcji z ruchomymi ramkami
- 1853 – August von Berlepsch skonstruował ul z ruchomymi ramkami
- 1858 – Johannes Mehring wytworzył węzę z wosku pszczelego
- 1865 – František Hruška zbudował wirówkę do miodu
- Jan Dzierżon odkrył partenogenezę u pszczół
- 1882 – Kazimierz Lewicki założył w Warszawie pierwsze Muzeum Pszczelnicze – placówkę dydaktyczną, oświatową, gospodarczą, która wykształciła kilka tysięcy pszczelarzy i ogrodników
- XX wiek
- ok. 1970 – wystąpienie warrozy, choroby pszczół wywoływanej przez roztocza, przywleczonej z Azji
- 1988 – mały chrząszcz ulowy, Aethina tumida, pochodzący z Afryki Południowej został przywleczony do pasiek w Stanach Zjednoczonych
Współczesność
edytujObecnie pszczoła miodna zasiedla wszystkie ekosystemy występujące na świecie, oprócz biegunów i rejonów podbiegunowych, gdzie nie występują rośliny nektaro- i pyłkodajne. Szacuje się, że na świecie w pasiekach utrzymywanych jest ok. 100 mln rodzin pszczelich, a drugie tyle żyje w stanie dzikim[4]. We współczesnej gospodarce człowieka pszczoła miodna, to przede wszystkim zapylacz roślin uprawnych, przyczyniający się do plonowania lub znacznego wzrostu plonowania uprawianych roślin owadopylnych. Ocenia się, że działalność zapylająca pszczoły miodnej przynosi roczny dochód rzędu 250 mld euro[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wanda Ostrowska, Gospodarka pasieczna, ISBN 83-907013-7-5.
- ↑ Jerzy Makowicz, Jak zakładać i prowadzić pasiekę, ISBN 83-09-01175-X.
- ↑ Jean Claude Fredouille, Guy Rachet, Maria Chołdyk: Cywilizacje śródziemnomorskie. Leksykon. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2007, s. 651. ISBN 978-83-245-7566-4.
- ↑ a b Adam Roman, Pszczoły i ludzie [online], Archeologia Żywa, 12 czerwca 2018 [dostęp 2020-01-05] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj
- Portal Pszczelarski
- Polski związek Pszczelarski
- http://dawnezawody.waw.pl/index.php/pszczelarstwo
- Poradnik pszczelarza / Hahn, Jan (1938) (Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa)