Aglaofiton
Aglaofiton (łac. Aglaophyton major) – jedna z najstarszych roślin telomowych, należąca do ryniofitów (zaliczana pierwotnie do rodzaju Rhynia). Prawdopodobnie porastała brzegi jezior, rzek lub bagien wczesnego dewonu (pragu).
 Rekonstrukcja budowy Aglaophyton major | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Gromada | |
| Rodzaj |
aglaofiton |
| Nazwa systematyczna | |
| Aglaophyton major Kindston et Lang, 1920 | |
Sporofit posiadał kłącza z chwytnikami. Z kłącza wyrastały widlasto (dychotomicznie) rozgałęziające się bezlistne pędy, dochodzące do 30–60 cm wysokości, zakończone na szczytach dość dużymi, wrzecionowatymi zarodniami. Zarodniki opisano pod odrębną nazwą Retusotriletes. Męski gametofit aglaofitona to prawdopodobnie odkryty później gatunek Lyonophyton rhyniensis Remy et Remy, 1980.
W kłączach aglaofitonu odkryto arbuskule – strzępki grzybów świadczące o istnieniu między tymi organizmami mykoryzy arbuskularnej[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Kazimierz Kopczyński, Zapis kopalny grzybów i organizmów grzybopodobnych, „Przegląd Geologiczny”, 54 (3), 2006, s. 231–237 [dostęp 2024-06-08].
Bibliografia
edytuj- Aleksander Jachowicz, Sonia Dybova-Jachowicz, Paleobotanika, Katowice: Wydawnictwo UŚ, 2003, ISBN 83-226-1261-3, OCLC 69589081.
- Aglaophyton – University of Aberdeen
- Aglaophyton – Palaeos