Admiral Hipper

niemiecki krążownik z czasów II wojny światowej

Admiral Hipper – niemiecki krążownik z czasów II wojny światowej, pierwszy okręt swojego typu.

Admiral Hipper
Ilustracja
Klasa

ciężki krążownik

Typ

Admiral Hipper

Historia
Stocznia

Blohm und Voss

Położenie stępki

30 października 1934

Wodowanie

6 lipca 1935

 Kriegsmarine
Wejście do służby

6 lutego 1937

Wycofanie ze służby

maj 1945

Los okrętu

złomowany 1946–1947

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa – 14 247 ton
pełna – 18 400 ton

Długość

206 m

Szerokość

21,8 m

Zanurzenie

7,7 m

Napęd
98 000 kW (132 000 shp); 3 turbiny o mocy 132 000 KM, 12 wysokociśnieniowych kotłów LaMont (w 3 kotłowniach)
Prędkość

32,5 węzła

Zasięg

6500 Mm (12 040 km) przy 17 węzłach (31 km/h)

Uzbrojenie
8 dział 203 mm SK (4xII),
12 dział 105 mm plot L/65 C/33 (6xII),
17× 40 mm FlaK,
8× 37 mm L/83,
28× 20 mm L/64 MG,
160 min
Wyrzutnie torpedowe

12 wyrzutni torped 533 mm

Opancerzenie
80 mm (boczne)
30 mm (pokład)
Wyposażenie lotnicze
Arado Ar 196
Załoga

1600

Historia

edytuj

Zwodowany 6 lipca 1935 w Hamburgu. Nazwany na cześć wiceadmirała Franza von Hippera, dowódcy eskadry krążowników liniowych w bitwie jutlandzkiej w 1916. Jego pierwsza akcja miała miejsce na wiosnę 1940 podczas inwazji na Norwegię – 8 kwietnia „Hipper” został staranowany przez brytyjski niszczyciel HMS „Glowworm”, w odległości 100 mil od fiordów Trondheim. Niszczyciel został zatopiony, ale przedtem zdołał wyrwać czterometrową dziurę w sterburcie krążownika. Trondheim padło 9 kwietnia; „Hipper” powrócił do Niemiec 12 kwietnia.

24 grudnia 1940 „Admiral Hipper” spotkał konwój WS-5A, a 25 grudnia doszło do potyczki z eskortą konwoju, podczas której brytyjski krążownik ciężki HMS „Berwick” otrzymał kilka trafień. Awaria maszyn zmusiła „Admirala Hipper” do powrotu do Brestu.

31 grudnia 1942 „Hipper” (wraz z pancernikiem kieszonkowymLützow” i 6 niszczycielami) zaatakował na Morzu Barentsa na wschód od Wyspy Niedźwiedziej konwój JW-51B, osłaniany przez 5 niszczycieli i mniejsze jednostki. W bitwie na Morzu Barentsa „Admiral Hipper” walczył z niszczycielami HMS „Onslow”, „Orwell” oraz „Achates”, topiąc ten ostatni oraz uszkadzając „Onslow” i trałowiec „Bramble”. Kleszczowy atak niemieckich okrętów był bojaźliwy, mało zdecydowany (obawiano się ataków torpedowych niszczycieli) i źle skoordynowany, co pozwoliło Brytyjczykom na przegrupowanie sił. W krytycznym momencie bitwy pojawiły się brytyjskie krążowniki lekkie HMS „Sheffield” i „Jamaica”, które szybko uszkodziły „Hippera” (został trafiony trzykrotnie). Ich pojawienie się sugerowało nadejście groźnego przeciwnika w postaci pancernika. Uszkodzenie niemieckiego okrętu, a także zakaz angażowania się w walkę z siłami od krążownika ciężkiego wzwyż, zakończyły bitwę. Mimo przewagi Niemców, efekt ich rajdu był skromny. Konwój uniknął całkowitej zagłady dzięki wzorowo przeprowadzonej walce obronnej.

Resztę wojny okręt spędził na Morzu Bałtyckim. 30 stycznia 1945, w drodze z Gdyni do Kilonii „Admiral Hipper” , mający na pokładzie 1700 uchodźców z Prus Wschodnich i obawiający się radzieckich okrętów podwodnych, ominął storpedowany statek pasażerski „Wilhelm Gustloff”, nie udzielając bezpośredniej pomocy rozbitkom. 2 lutego 1945 „Hipper” został zamaskowany w dokach w Kilonii, gdzie został zbombardowany 3 maja 1945 przez bombowce RAF.

Kolejni dowódcy

edytuj
  • KptzS Hellmuth Heye: 29 kwietnia 1939 – 3 września 1940
  • KptzS Wilhelm Meisel: 4 września 1940 – 10 października 1942
  • KptzS Hans Hartmann: 11 października 1942 – 16 lutego 1943
  • KzS Fritz Kraus: styczeń 1943
  • KptzS Hans Henigst: marzec 1944 – maj 1945

Dane techniczne

edytuj

Opancerzenie

  • pokład: 30 mm
  • burty: 80 mm
  • przednie stanowisko dowodzenia: 150 mm
  • tylne stanowisko dowodzenia: 10–20 mm
  • wieże artylerii 203 mm:
    • pokrycie czołowe: 105 mm
    • pokrycie górne: 70–105 mm
    • boki: 70 mm

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj