Adam Remiszewski
Adam Remiszewski (ur. 4 stycznia 1889 w Łętowni, zm. 1940) – starosta w okresie II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
.jpg) Adam Remiszewski (przed 1936) | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1889 |
|---|---|
| Data śmierci |
1940 |
| Starosta powiatu strzyżowskiego | |
| Okres |
od 1927 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Starosta powiatu przeworskiego | |
| Okres |
od listopada 1927 |
| Następca | |
| Starosta powiatu przemyskiego | |
| Okres |
od maja 1932 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się 4 stycznia 1889 w Łętowni jako syn Kazimierza[1][2][3]. W 1907 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu (w jego klasie był Józef Panaś)[4][1]. W 1911 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim[5]. W 1914 wstąpił do służby państwowej[2][5].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował w służbie samorządowej od 1922[2]. Pracował jako referendarz w starostwie powiatu rawskiego, po czym 14 kwietnia 1927 został mianowany na stanowisko starosty powiatu strzyżowskiego[6]. Od listopada 1927 pełnił stanowisko starosty powiatu przeworskiego[5], z którego w maju 1932 został przeniesiony na stanowisko starosty powiatu przemyskiego, które piastował w kolejnych latach do 1939[5][7].
Podczas urzędowania w Przemyślu należał do Polskiego Białego Krzyża (wspólnie z żoną)[8]. W 1934, 1935 pełnił funkcję opiekuna organizacyjnego Ligi Morskiej i Kolonialnej w urzędzie starostwa przemyskiego[9]. W maju 1936 został członkiem zarządu Okręgowego Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Przemyślu[10]. Zasiadał w zarządzie okręgu wojewódzkiego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[11].
Uchwałą rady gminy Krzywcza z 5 maja 1936 otrzymał tytuł honorowego obywatela gminy zbiorowej Krzywczy[12][13][14]. za jego rządów w grudniu 1936 doszło do aresztowań przemyskich działaczy narodowych w związku z rzekomymi nieprawidłowościami finansowymi podczas prowadzonej przez nich zbiórki pieniężnej na rzecz ubogich[15]. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Przemyślu z 28 grudnia 1936 zostało skonfiskowane wydanie czasopisma „Ziemia Przemyska” nr 49–50 z 19–26 grudnia 1936 z uwagi na to, że w jego treści pojawił się artykuł informujący o rzekomym tolerowaniu przez starostę Remiszewskiego nadużyć w Wydziale Powiatowym oraz w Powiatowej Komunalnej Kasie Oszczędności[16]. Jako starosta przemyski dokonywał administracyjnych konfiskat wydań tego czasopisma (decyzja z 15 maja 1937 wobec numeru 19–21 z 2–15 maja 1936 oraz decyzja z 15 października 1937 wobec numeru 44 z 16 października 1937) powołując się na rzekome wypełnienie znamion występku z art. 127 (znieważenie władzy wzgl. urzędu) i 170 (publiczne rozpowszechnianie fałszywych informacji mogących wywołać niepokój publiczny) kodeksu karnego[17][18]. W październiku 1937 w trakcie „Dnia Przemyśla” na antenie Polskiego Radia Lwów w audycji satyrycznej Wesoła Lwowska Fala został okrzyknięty królem[19]. 18 października 1938 zakazał organizowania obywatelskiej straży „Pomnika Orląt” w Przemyślu[20][21]. W tym samym czasie, przed wyborami parlamentarnymi w 1938 wydawał zakazy zebrań publicznych, organizowanych przez działaczy Stronnictwa Narodowego[22].
Miał córkę Barbarę, od 15 sierpnia 1939 żonę ppor. dr. Mariana Gorzeńskiego[23].
Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej ewakuował się na wschód wraz z urzędnikami przemyskimi[24]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. W 1940 został zamordowany przez NKWD, a jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-18 oznaczony numerem 2457)[3][25][26]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznacznia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[27]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu za rok szkolny 1907. Przemyśl: 1907, s. 43, 46.
- ↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r., 1931, s. 10.
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 78. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Kronika. Ustny egzamin dojrzałości. „Echo Przemyskie”. Nr 46, s. 3, 9 czerwca 1907.
- ↑ a b c d Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1 , wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 346.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 5, s. 4, 15 maja 1927.
•170. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 1 i 2, s. 169, 30 czerwca 1927. - ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 9, s. 132, 31 maja 1932.
•Święto 22 pułku artylerii lekkiej w Przemyślu. „Wschód”. Nr 12, s. 8, 20 maja 1936.
•Wykaz. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 32, s. 3, 10 listopada 1936.
•Odznaczenie wybitnego działacza społecznego. „Gazeta Lwowska”. Nr 253, s. 3, 6 listopada 1937.
•Kronika. Sprostowanie. „Ziemia Przemyska”. Nr 39, s. 3, 8 października 1938.
•Konferencja prasy polskiej w Przemyślu. „Pobudka”. Nr 9 (62), s. 6, 1 maja 1939. - ↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 90, 94.
- ↑ Część oficjalna. Prowadzenie ewidencji rozdziału miesięczników: „Morze” i „Zew Morza” – zarządzenia wykonawcze. „Zew Morza”. Nr 12, s. 27, 1934.
- ↑ Nowy zarząd Tow. Przyjaciół Strzelców w Przemyślu. „Wschód”. Nr 13, s. 9, 30 maja 1936.
- ↑ Zjazd L.O.P.P. w Przemyślu. „Wschód”. Nr 29, s. 13, 10 listopada 1936.
- ↑ Kronika. Obywatel honorowy. „Ziemia Przemyska”. Nr 6-7, s. 6, 6-13 lutego 1937.
- ↑ Adam Remiszewski. „Wschód”. Nr 39, s. 5, 20 lutego 1937.
- ↑ Krzywcza - Trzy Kultury - Obywatel Krzywczy [online], krzywcza.eu:80 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-23] (pol.).
- ↑ Janusz Majka. Ruch narodowy w Przemyślu w latach II Rzeczypospolitej. „Rocznik Przemyski”. Tom XLV, z. 4, s. 170, 2009.
- ↑ Oświadczenie. „Ziemia Przemyska”. Nr 6–7, s. 1, 6–13 lutego 1937.
- ↑ Kronika. Konfiskata. „Ziemia Przemyska”. Nr 22–23, s. 4, 22–29 maja 1937.
- ↑ Kronika. Konfiskata. „Ziemia Przemyska”. Nr 45, s. 3, 23 października 1937.
- ↑ Kronika. Zrozumiałe fiasko. „Ziemia Przemyska”. Nr 46, s. 3, 30 października 1937.
- ↑ Kronika. Dokument. „Ziemia Przemyska”. Nr 42, s. 4, 29 października 1938.
- ↑ Kronika. Po likwidacji Straży Pomnika Orląt. „Ziemia Przemyska”. Nr 41, s. 3, 22 października 1938.
- ↑ Kronika. Zakazane zebranie w Niżankowicach. „Ziemia Przemyska”. Nr 42, s. 3, 29 października 1938.
- ↑ Zenon Andrzejewski. Marian Bronisław Gorzeński (1906–2001) – lekarz z pancernej husarii. „Acta Medicorum Polonorum”. Nr 3, s. 40, 2013.
- ↑ Tadeusz Kudyba: Historia. old.przemysl.kmpsp.gov.pl/. [dostęp 2018-04-28].
- ↑ Leszek Marian Włodek: Tajne plany i bilans germanizacji i sowietyzacji Przemyśla w latach 1939–1945. kki.pl. [dostęp 2018-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-13)].
- ↑ Leszek Marian Włodek: Przemyślanie ofiary zbrodni w Charkowie, Katyniu i Miednoje w 1940 r.. kki.pl. [dostęp 2018-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-12)].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi w służbie państwowej”.