Abba transversa

gatunek pająka z rodziny krzyżakowatych

Abba transversagatunek pająka z rodziny krzyżakowatych, jedyny z monotypowego rodzaju Abba.

Abba transversa
(Rainbow, 1912)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

Araneomorphae

Rodzina

krzyżakowate

Rodzaj

Abba
Castanheira et Framenau, 2023

Gatunek

Abba transversa

Synonimy

Araneus transversus Rainbow, 1912

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1912 roku przez Williama Josepha Rainbowa pod nazwą Araneus transversus[1][2]. Jako miejsce typowe wskazano Blackall Ranges w australijskim Queenslandzie. W 2023 roku Pedro de S. Castanheira i Volker W. Framenau dokonali redeskrypcji gatunku i umieścili go w nowym, monotypowym rodzaju Abba. Nazwą rodzajową upamiętniono szwedzki zespół muzyczny ABBA[3].

Morfologia

edytuj

Pająki te osiągają od 3 do 3,5 mm długości w przypadku samców i od 4 do 4,5 mm długości w przypadku samic. Karapaks jest dłuższy niż szeroki, w zarysie gruszkowaty, ubarwiony zielono. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch szeregach. Oczy pary przednio-bocznej są największe i nieco wystają poza obrys karapaksu. Oczy pary tylno-środkowej leżą nieco bardziej z przodu niż tylno-bocznej, te z kolei leżą na wspólnych wzgórkach z oczami pary przednio-bocznej. Jamka karapaksu u obu płci jest poprzeczna. Szczękoczułki mają po trzy równych rozmiarów zęby na krawędziach tylnych i przednich. Niemal kwadratowe szczęki są żółte z ciemnymi brzegami przednimi. Warga dolna jest szersza niż dłuższa. Sternum jest dłuższe niż szerokie, zielono ubarwione. Kolejność par zielonych odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: I, IV, II, III. U samca pierwsza para odnóży dysponuje około pięcioma silnymi makroskopowymi szczecinami prolateralnymi na goleniach. Opistosoma (odwłok) jest niewiele dłuższa niż szeroka, owalna w zarysie, nieco spłaszczona grzbietobrzusznie, pozbawiona guzków barkowych i sigilli. Wierzch jej jest beżowy do szarego z parą pośrodkowych ciemnych kropek i białym nalotem, spód zaś zielony[3].

Genitalia samicy mają płytkę płciową o zaokrąglonej podstawie, szerokim i silnie zeklerotyzowanym przedsionku z otworami kopulacyjnymi w tylnej części, długim jak przedsionek i zaopatrzonym w kieszonkę końcową trzonku oraz większych od przedsionka, w kształcie kulistych do jajowatych spermatekach. Samiec ma nogogłaszczki z dwoma szczecinkami na rzepce, podłużnym i hakowatym paracymbium, niemal kwadratowo szpatułkowatą apofizą medialną z zesklerotyzowanym i palcowatym wierzchołkiem, słabo wykształconym radix, szerszą niż dłuższą i zaokrągloną apofizą terminalną, błoniastym, wydłużonym i na szczycie lekko zakrzywionym konduktorem oraz grubym, silnie zesklerotyzowanym, u podstawy zakrzywionym embolusem[3].

Ekologia i występowanie

edytuj

Pająk rozmieszczony wzdłuż wschodnich wybrzeży Australii od północnego Queenslandu po południową Nową Południową Walię. Bytuje w piętrze runa i podszytu świetlistych lasów[3].

Przypisy

edytuj
  1. W.J. Rainbow. Araneidae from the Blackall Ranges. „Memoirs of the Queensland Museum”. 1, s. 190-202, 1912. 
  2. Gen. Abba Castanheira & Framenau, 2023. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2023-04-03].
  3. a b c d Pedro de S. Castanheira, Volker W. Framenau. Abba, a new monotypic genus of orb-weaving spiders (Araneae, Araneidae) from Australia. „Evolutionary Systematics”. 7 (1), s. 73-81, 2023. DOI: 10.3897/evolsyst.7.98015.