AEG G.II
AEG G.II – niemiecki samolot bombowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) w Berlinie. Wyprodukowana w liczbie 27 egzemplarzy maszyna służyła w Luftstreitkräfte do połowy 1917 roku, zastąpiona przez ulepszony model G.III.
 AEG G.II | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1915 |
| Liczba egz. |
27 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki Benz Bz.III |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16,2 m |
| Długość |
9,1 m |
| Wysokość |
3,15 m |
| Powierzchnia nośna |
61 m² |
| Masa | |
| Własna |
1450 kg |
| Startowa |
2050 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
140 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
11 min na 1000 m |
| Pułap |
3000 m |
| Długotrwałość lotu |
6 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 ruchome km, 200 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie | |
Historia
edytuj
Jeszcze przed próbami operacyjnymi pierwszego skonstruowanego przez Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) samolotu bombowego AEG G.I, 1 kwietnia 1915 roku Inspektion der Fliegertruppen (Idflieg) zamówiło sześć samolotów ulepszonego typu nazwanego AEG G.II (o oznaczeniu fabrycznym GZ2)[1][2]. Wymagania dowództwa obejmowały: napęd o większej mocy w postaci dwóch silników Benz Bz.III o mocy 112 kW (150 KM) każdy, co najmniej dwuosobową załogę z trzema siedzeniami, uzbrojenie obronne miał stanowić jeden karabin maszynowy, ładunek bomb o wagomiarze 200 kg i opancerzenie o masie 150 kg (płyty przednia i boczne o grubości 2,3 mm i dolna o grubości 1,5 mm)[1]. Dodatkowo samolot w przypadku awarii napędu miał mieć możliwość kontynuacji lotu po prostej z jednym silnikiem pracującym na pełnej mocy, co wymagało powiększenia i zmiany konstrukcji usterzenia[1].
6 maja 1915 roku Idflieg zamówił kolejnych 12 egzemplarzy G.II, a w tym miesiącu ukończono pierwsze dwie maszyny z pierwszej serii produkcyjnej[1]. Ogółem wyprodukowano 27 egzemplarzy typu AEG G.II, zastąpionego na liniach produkcyjnych w maju 1916 roku przez ulepszony model G.III[1][3][a].
Użycie
edytujPierwsze maszyny AEG G.II weszły do służby w Luftstreitkräfte w czerwcu 1916 roku[1]. Największą ich liczbę na froncie zachodnim zanotowano w grudniu tego roku (13 egzemplarzy)[1]. Początkowo próbowano je wykorzystywać jako „powietrzne krążowniki” (klasy Kampfflugzeug), zarówno do eskortowania jednosilnikowych samolotów rozpoznawczych i bombowych, jak i do ataków na samoloty wroga[1]. W wyniku doświadczeń bojowych pierwsze sześć egzemplarzy (o numerach G.2/15 – G.7/15) zostało gruntownie zmodyfikowanych w różny sposób, przez co nie było dwóch identycznych samolotów[1]. M.in. niektóre maszyny zostały wyposażone w potrójne stery kierunku, co stało się później standardem od drugiej partii produkcyjnej (samoloty o numerach G.19/15 – G.30/15); w kilku egzemplarzach usunięto również opancerzenie przedniej części kadłuba oraz dodano dwa grawitacyjne zbiorniki paliwa i zamontowano dodatkowe zbiorniki oleju[1]. Mimo powiększenia zestawu uzbrojenia o dodatkowe karabiny maszynowe szybko okazało się, że koncepcja wielosilnikowego Kampfflugzeug okazała się porażką, gdyż był on zbyt wolny i mało zwrotny, aby walczyć z szybszymi i zwrotniejszymi samolotami przeciwnika[1]. AEG G.II zaczęto używać więc do zadań bombowych, w których były znacznie skuteczniejsze[1]. Samoloty tego typu znalazły się na wyposażeniu m.in. Feldflieger-Abteilung 1, Feldflieger-Abteilung 6, Feldflieger-Abteilung 22, Feldflieger-Abteilung 23 i Feldflieger-Abteilung 42[4]. Bombowce AEG G.II prowadziły loty bojowe do czerwca 1917 roku[1]. Na egzemplarzu o numerze G.5/15 latał późniejszy niemiecki as myśliwski Manfred von Richthofen[5].
Opis konstrukcji i dane techniczne
edytujAEG G.II był dwusilnikowym, trzymiejscowym dwupłatowym samolotem bombowym[6][7]. Szkielet kadłuba, dźwigary skrzydeł i rozpórki międzyskrzydłowe wykonane były z rur stalowych i pokryte płótnem (z wyjątkiem przedniej części kadłuba pokrytej sklejką)[2][8]. Długość samolotu wynosiła 9,1 metra, a jego wysokość 3,15 metra[8][b]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 16,2 metra, dolnego 15,2 metra, a powierzchnia nośna 61 m²[8][c]. Cięciwa obu płatów wynosiła 2,2 metra, a odstęp między nimi miał 2,3 metra[8]. Masa własna wynosiła 1450 kg, zaś masa całkowita (startowa) 2050 kg[8][d].
Napęd stanowiły dwa chłodzone cieczą 6-cylindrowe silniki rzędowe Benz Bz.III o mocy 112 kW (150 KM) każdy, napędzające śmigła w układzie ciągnącym[8][9]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 140 km/h[7][8]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 11 minut[7][8]. Pułap wynosił 3000 metrów, a długotrwałość lotu sześć godzin[3].
Uzbrojenie stanowiły dwa lub trzy ruchome karabiny maszynowe Parabellum LMG 14 oraz bomby o masie do 200 kg, przenoszone w podkadłubowych wyrzutnikach[3][10].
Uwagi
edytuj- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 241 podają, że wyprodukowano od 15 do 20 egzemplarzy G.II, a Jankiewicz i Malejko 1993 ↓, s. 8 podają, że powstały 24 egzemplarze.
- ↑ Харук 2014 ↓, s. 77 podaje, że wysokość samolotu wynosiła 3,49 metra.
- ↑ Харук 2014 ↓, s. 77 podaje, że powierzchnia nośna wynosiła 59 m².
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 241 i Харук 2014 ↓, s. 77 podają, że masa całkowita wynosiła 2470 kg.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m Herris 2015 ↓, s. 94.
- ↑ a b Харук 2014 ↓, s. 76.
- ↑ a b c Харук 2014 ↓, s. 77.
- ↑ Herris 2015 ↓, s. 95–96, 98, 105–106.
- ↑ Herris 2015 ↓, s. 105.
- ↑ Jankiewicz i Malejko 1993 ↓, s. 8.
- ↑ a b c Gray i Thetford 1970 ↓, s. 241.
- ↑ a b c d e f g h Herris 2015 ↓, s. 91.
- ↑ Taylor 1989 ↓, s. 18.
- ↑ Herris 2015 ↓, s. 91, 96.
Bibliografia
edytuj- Андрей Харук: Бомбардировщики Первой Мировой Войны. Более 60 типов воздушных кораблей. Москва: Эксмо, 2014, seria: Война и мы. Авиаколлекция. ISBN 978-5-699-71339-4. (ros.).
- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
- Jack Herris: A.E.G. Aircraft of WWI. T. 16. Aeronaut Books, 2015, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-28-5. (ang.).
- Jane’s Encyclopedia of Aviation. Michael J.H. Taylor (red.). London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1. (ang.).
- Zbigniew Jankiewicz, Julian Malejko: Samoloty i śmigłowce wojskowe – litera A. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1993. ISBN 83-11-08229-4.
Linki zewnętrzne
edytuj- Sylwetka samolotu AEG G.II w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2024-04-13]. (ros.).