4 Front Ukraiński

4 Front Ukraiński
4-й Украинский фронт
	; Sztandar 4 Frontu Ukraińskiego z Muzeum Sił Zbrojnych FR w Moskwie
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943 (I); 1944 (II)
Rozformowanie	1944 (I); 1945 (II)
	Tradycje
Rodowód	Front Południowy (I form.)
	Dowódcy
Pierwszy	gen. armii Fiodor Tołbuchin
	Działania zbrojne
	II wojna światowa; Operacja lwowsko-sandomierska; operacja wschodniokarpacka; operacja praska
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	patrz: struktura organizacyjna
	Multimedia w Wikimedia Commons

4 Front Ukraiński (ros. 4-й Украинский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Formowania i walki

Utworzony 20 października 1943 z Frontu Południowego. Rozwinął się na linii: Zaporoże, Melitopol przeciw niemieckiej 6 Armii z Grupy Armii Południe. Do końca 1943 osiągnął dolny bieg Dniepru od Nikopola do Chersonia. W okresie 8–18 kwietnia 1944 wraz z Samodzielną Armią Nadmorską wziął udział w wyzwalaniu Krymu, 5–12 maja w operacji sewastopolskiej. Rozformowany 16 maja 1944^[1].

Utworzony ponownie 5 sierpnia 1944. Podczas operacji lwowsko-sandomierskiej rozwinął się przeciw Grupie Armii Północna Ukraina. W październiku wraz z 2 Frontem Ukraińskim uczestniczył w operacji wschodniokarpackiej przeciw niemieckiej 1 Armii Pancernej i węgierskiej 1 Armii.

W operacji zachodniokarpackiej, 12 stycznia – 18 lutego 1945 prowadził działania przeciw niemieckiej Grupie Armii A, współdziałał z 1 Frontem Ukraińskim i 1 Frontem Białoruskim. Następnie poprowadził główne uderzenie w ogólnym kierunku na Nowy Sącz i Kraków.

W lutym–marcu zajął dogodne pozycje w rejonie Istebnej. Od końca marca (od 24 marca do 15 kwietnia 1945) prowadził ciężkie walki na polskim Górnym Śląsku w rejonie Żor i Wodzisławia Śląskiego. W okresie 6–11 maja wraz z częścią sił 1 i 2 Frontu Ukraińskiego przeprowadził operację praską przeciw siłom Grupy Armii „Środek” i Grupie Armii „Ostmark” (Austria)^[1].

Struktura organizacyjna

Skład początkowy^[1]

Skład początkowy w II formowaniu^[1]

później również (w różnym czasie):

Dowództwo Frontu

Dowódcy frontu^[1]
Stopień, imię i nazwisko	Czasokres	Formowanie
gen. armii Fiodor Tołbuchin	do 15 maja 1944	I formowanie
gen. płk/gen. armii Iwan Pietrow	do 26 marca 1945	II fromowanie
gen. armii Andriej Jeriomienko	do 11 maja 1945	II fromowanie

Członek Rady Wojennej:

gen. mjr Nikita Subbotin^[2]

Szef sztabu:

gen. por. Siergiej Biriuzow^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 147.
↑ ^a ^b Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 179.

Bibliografia

Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

[CITEREFSobczak_(red.)1975147-1] Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 147.

[CITEREFPlikus_(kier.)1968179-2] Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 179.

[1]

[2]