33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne”
33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne” („Karol Wielki”) – jednostka Waffen-SS złożona z ochotników francuskich.
 Emblemat dywizji ustanowiony przez jej weteranów w 1968 roku | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Jej nazwa pochodziła od francuskiego imienia króla Franków i cesarza rzymskiego Karola Wielkiego. Powstała późno, bo dopiero we wrześniu 1944 roku w Wildflecken, jednak Francuzi służyli w Waffen-SS już wcześniej. Około 300 ochotników walczyło w dywizjach SS („Totenkopf” i „Wiking”), a we wrześniu 1943 roku do Waffen-SS dołączono Legion Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi (LVF), który służył na froncie wschodnim od lipca 1941 roku. Latem 1944 sformowano z najlepszych francuskich ochotników Francuską Ochotniczą Brygadę Szturmową SS (niecałe 1 200 żołnierzy), którą wysłano na Ukrainę. Cofając się pod naporem Armii Czerwonej brygada walczyła w okolicach Sanoka[1], na linii Wisłoka i Pielnicy oraz Przemyśla i Rzeszowa. Jej resztki wycofano do Gdańska, gdzie w sierpniu rozbudowano ją do ponad 7 300 żołnierzy i przekształcono w Brygadę Grenadierów SS (1 francuską) „Charlemagne”, a w lutym 1945 w dywizję, która walczyła następnie pod Stargardem. W chaosie ostatnich tygodni III Rzeszy dywizja się rozproszyła. Około 800 francuskich esesmanów dostało się do Berlina, gdzie bronili m.in. Kancelarii Rzeszy.
Dowódcy
edytuj- SS-Oberführer Edgar Puaud (luty 1945 - 28 lutego 1945)
- SS-Brigadeführer Gustav Krukenberg (1 marca 1945 - 24 kwietnia 1945)
- SS-Standartenführer Walter Zimmermann (24 kwietnia 1945 - maj 1945)
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ernst-Günther Krätschmer. Die Ritterkreuzträger der Waffen-SS. ISBN 3-920677-43-9. 1999. " Der 18. SS-Division "Horst Wessel" unterstellt, begradigten die Franzosen in erbitterten Kampfen von 10. bis 15. August einen russischen Einbruch westlich von Sanok". str. 922.; Jean Mabire. La Division Charlemagne. Sur le front de l'Est, 1944-1945. "L'Oberjunker Peyron est le premier officier tue au combat. La "poche" de Sanok est colmate deux ou trois jours plus tard. Le lendemain de l'eches de la contre-attaque allemande de Mortain, le 1er bataillon de la Sturmbrigade Frankreich monte en ligne dans le secteur de Sanok, en Galicie. Le baptême du feu provoque des pertes sévères. Si la 3ème compagnie de l'Obersturmführer Henri Fenet, engagee des la veille, parvient a se maintenir sur sa position, la 1er compagnie aves de Tissot voit presque tous ses cadres hors de combat, et la 2eme compagnie de Gaultier perd son chef, grievemantblasse Pourtant les volontaires francais s,enterrent ripos. 1998. ISBN 2-7339-0593-7. str.16