1 Pułk Artylerii Konnej
1 Pułk Artylerii Konnej (1 pak) – oddział artylerii konnej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Leon Dunin-Wolski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Na podstawie doświadczeń z wojny polsko–bolszewickiej uznano za korzystne tworzenie dywizji jazdy[1], w skład których wchodzić miały trzy brygady jazdy, każda z nich w składzie dwóch pułków jazdy oraz pułku artylerii konnej. Na podstawie zarządzenia szefa Oddziału I Ministerstwa Spraw Wojskowych z 13 lutego 1921 roku, zarządzono formowanie trzech dowództw pułków artylerii konnej.
Dowództwo 1 pułku artylerii konnej organizowano na bazie baterii zapasowej artylerii konnej nr 1 w Górze Kalwarii. Miejscem postoju dowództwa była Warszawa. Formowanie rozpoczęto 18 kwietnia 1921 roku. Dowódcą został ppłk Leon Dunin-Wolski[2].
Przyjęcie organizacji jazdy opartej na systemie brygadowym spowodowało bezzasadność istnienia dowództw pułków artylerii konnej. W związku z tym z dniem 10 października 1921 roku dowództwo pułku zostało rozwiązane[2].
Struktura organizacyjna
edytuj- dowództwo 1 pułku artylerii konnej w Warszawie
- 1 dywizjon artylerii konnej
- 2 dywizjon artylerii konnej
- 5 dywizjon artylerii konnej
Przypisy
edytuj- ↑ Giętkowski 2001 ↓, s. 66.
- ↑ a b Giętkowski 2001 ↓, s. 67.
Bibliografia
edytuj- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
- Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.