14 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

14 Batalion Celny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1921

Tradycje
Rodowód

1/VII batalion wartowniczy

Dowódcy
Pierwszy

por. piech. Józef Lisewski

Organizacja
Dyslokacja

Laski (1921)[1]

Formacja

Bataliony Celne

Podległość

Główna Komenda Batalionów Celnych
Ministerstwo Skarbu

Rozmieszczenie 14 batalionu celnego

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 3046/Org z dnia 24 marca 1921 w miejsce batalionów wartowniczych i batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 14 batalion celny powstał na terenie Okręgu Generalnego „Poznań”, na bazie 1/VII batalionu wartowniczego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Komendzie Głównej Batalionów Celnych, a pod względem politycznym Ministrowi Spraw Wewnętrznych[3][4].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[5]. Po sformowaniu dowództwo batalionu stacjonowało w Laskach. Sztab 1 kompanii celnej kwaterował w Krzyżownikach, 2 kompanii w Wodzicznej, 3 w Siemianicach, a potem w Słupi. 4 kompania celna stacjonowała w Trypnicach. Km kwaterowała w Argamewiczach. Ostatni meldunek dyslokacyjny wpłynął 3 października 1921[6]. Na terenie Wielkopolski batalion pełnił służbę do jesieni 1921. Z dniem 23 października 1921 odcinek granicy ochraniany przez batalion został przekazany odpowiednim komórkom organizacyjnym Straży Celnej[7].

Rozkazem tajnym nr 10 z 7 października 1921 Komendant Główny Batalionów Celnych nakazał likwidację batalionów nr 14., 17. i 18[8]. W myśl tego rozkazu 14 batalion celny miał przekazać swoją 1 kompanię do 5 batalionu celnego w Praszce, 2 kompanię do 4 batalionu celnego w Ostrowach, 3 kompanię do 9 batalionu celnego w Oświęcimiu, a 4 kompanię do 19 batalionu celnego w Cieszynie[9]. W dniu 28 października wszystkie kompanie rozformowywanych batalionów winny odejść do miejsc nowego przeznaczenia[10].

Służba celna

edytuj

17 maja 1921 Główna Komenda Batalionów Celnych zarządziła zmiany dyslokacyjne batalionów. 14 batalion celny miał ochraniać odcinek granicy od Bogdaja do Bolesławca i rzeki Prosny. Sztab batalionu rozlokowany miał być w Kępnie [11].

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[12]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[13].

Sąsiednie bataliony

18 batalion celny w Rawiczu5 batalion celny w Praszce – VI 1921[14]

Kadra batalionu

edytuj
Dowódcy batalionu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
por. piech. Józef Lisewski[1][a] VI – X 1921[6]

Struktura organizacyjna

edytuj
Ordre de Bataille 14 batalionu celnego w Laskach na dzień 1 czerwca 1921[6]
kompanie 1. Słupia 2. Konradowo 3. Wodziczna 4. Rychtal
dowódcy ppor. Lojer ppor. Mucha ppor. Zapałowski por. Lejfert
placówki Niwki Modzianów Stogniewice Proszów
Witnia Starzył Szarlota Skoruszew
Rybina Janisławice Teklin Drożki
Frużów Konradowo Ignacowka III Trębaczów
Pisarzowice Cieszyn Janówka Leśniczówka
Leśniczówka Piła Józefówka Zbyczyna
Słupia Kocyna Siemianice Rychtal
Wielka Kozia Pawłów
Miechowo Konty
Ordre de Bataille 14 batalionu celnego w Laskach na dzień 1 października 1921
kompanie 1. Słupia 2. Cieszyn 3. Wodziczna 4. Rychtal
placówki Niwki Mozdzanów Stogniewice Leśniczówka
Wittnia Starzy Szarlota Trębaczów
Rybin Jarnostów Teklin Zbyczyna
Frużów Konradów Ignacowka III Droszki
Pisarzowice Cieszyn Janówka Rychtal
Bałdowice Piła Józefówka Skoruszew
Słupia Kocyna Siemianice Proszów
Wielka Kozia Pawłów
Miechów Konty
  1. Józef Lisewski urodził się 15 marca 1877. W 1921 jego oddziałem macierzystym był 74 pp. Zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. → Spis oficerów 1921 ↓, s. 202

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
  • Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Ordre de bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.110/350 i 110/351)
  • Zarządzenia i wytyczne Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Głównej Komendy Batalionów Celnych dotyczące organizacji, reorganizacji i luzowania Batalionów Celnych → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Przejmowanie odcinków granicznych przez Straż Celną. Meldunki dowództwa 17 batalionu celnego → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Materiały dotyczące dyslokacji 3 batalionu celnego. Wytyczne władz zwierzchnich. Wykazy rozlokowania jednostek. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.