12 Pułk Artylerii Haubic
12 Pułk Artylerii Haubic – pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk Michał Karbownicki |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Sformowany we wsi Ugrojedy pod Sumami rozkazem dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 001 z 1 kwietnia 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli w listopadzie 1944 w Żynynie Solnym.
Dowódca
edytuj- ppłk Michał Karbownicki – do 29 kwietnia 1945
Skład etatowy
edytuj- pluton topograficzny
- 1 dywizjon artylerii haubic
- trzy baterie artylerii haubic
- 2 dywizjon artylerii haubic
- dwie baterie artylerii haubic
- park artyleryjski
żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)
sprzęt:
- 122 mm haubice – 20
- rusznice przeciwpancerne – 20
- samochody – 53
- ciągniki – 25
Działania bojowe
edytujPułk wchodził w skład 3 Brygady Artylerii Haubic[1].
Walczył w 1944 o przyczółki na zachodnim brzegu Wisły wspierając piechurów 3 Dywizji Piechoty. Na Wale Pomorskim walczył pod Złotowem, Borujskiem i Mirosławcem. Uczestniczył także w walkach w rejonie Neurüdnitz i Altreetz.
Szlak bojowy zakończył 8 maja 1945 pod Stolzenhagen[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 37.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 133.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.