Żółwinek żółwik
Żółwinek żółwik[1], żółwinek żółwiowy[2] (Eurygaster testudinaria) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny żółwinkowatych. Zamieszkuje Palearktykę.
Eurygaster testudinaria | |||||
(Geoffroy, 1785) | |||||
Imago | |||||
Larwa | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Nadrodzina | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
żółwinek żółwik | ||||
|
Taksonomia
edytujGatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1785 roku przez Étienne Louisa Geoffroy’a w publikacji autorstwa Antoine’a-François de Fourcroy’a pod nazwą Cimex testudinarius. Jako miejsce typowe wskazano Paryż we Francji[3].
Morfologia
edytujPluskwiak o lekko wydłużonym, owalnym ciele długości od 7 do 11 mm[4][5]. Ubarwienie ma zmienne; dominować może kolor bladobrązowy, brązowy, szary, czerwony lub czarniawy[2], przy czym brąz spotyka się najczęściej[1]. Wzór z jasnych i ciemnych smug na wierzchu ciała bywa od niemal niewidocznego po wyraźnie kontrastujący[5]. Głowa ma nadustek z przodu niezakryty policzkami, w przybliżeniu tak długi jak one lub nieco od nich dłuższy. Od tej u żółwinka zbożowego różni się wierzchołkiem nadustka położonym wyraźnie niżej od policzków. Genitalia samca różnią się od tych u wspomnianego gatunku rozmieszczonymi w dwóch parach i nieskręconymi ze sobą spikulami prącia[4][5], natomiast genitalia samic szerszymi i bardziej kanciastymi w zarysie płytkami genitalnymi[4].
Ekologia i występowanie
edytujOwad ten preferuje tereny wilgotne, ale spotykany jest też w środowiskach suchych. Zasiedla torfowiska, turzycowiska, mokradła, pobrzeża zbiorników wodnych, łąki, polany, ugory, przydroża i przytorza[4][1]. Jest fitofagiem ssącym soki z różnych przedstawicieli rodzin traw, turzycowatych i sitowatych. Postacie dorosłe czasem żerują także na innych roślinach, zwłaszcza selerowatych i astrowatych[4]. Aktywny jest od wiosny do jesieni[1]. Zimują osobniki dorosłe w siedliskach suchszych[4].
Parazytoidami tego gatunku są Clytiomya continua i Gymnosoma nitens, muchówki z rodziny rączycowatych[1].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji[6][7]. Z Afryki Północnej podawany był z Maroka i Tunezji. W Azji stwierdzono jego występowanie w anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, na Synaju i Syberii, w Kazachstanie, Turkmenistanie, Uzbekistanie, Tadżykistanie, Kirgistanie, Iranie, Mongolii, Chinach, Korei i Japonii[7]. W Polsce jest pospolity[4][5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e Eurygaster testudinaria – Żółwinek żółwik. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-25].
- ↑ a b Żółwinek żółwiowy. Eurygaster testudinaria (Geoffroy, 1785). [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2022-05-25].
- ↑ Étienne Louis Geoffroy: Cimex scutellatus. W: Antoine-François de Fourcroy: Entomologia Parisiensis; sive, Catalogus insectorum quae in agro Parisiensi reperiuntur. Paris: 1785, s. 195.
- ↑ a b c d e f g Jerzy A. Lis, Barbara Lis, Dariusz J. Ziaja: Heteroptera Poloniae 2: Pentatomoidea 1: Acanthosmatidae, Cydnidae, Plataspidae, Scutelleridae, Thyreocoridae. Bytom: Zakład Poligraficzno-Wydawniczy "Plik", 2012.
- ↑ a b c d Jerzy A. Lis, Barbara Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVIII Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera z. 13 Puklicowate - Acanthosmatidae, Żółwinkowate - Scutelleridae. Warszawa, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998.
- ↑ Eurygaster testudinaria (Geoffroy, 1785). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-05-28].
- ↑ a b Berend Aukema (red.): Eurygaster testudinaria (Geoffroy, 1785). [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2022-05-25].