Świadkowie Jehowy w Senegalu
Świadkowie Jehowy w Senegalu – społeczność wyznaniowa w Senegalu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 1564 głosicieli, należących do 29 zborów[a]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziły się 3384 osoby[1][2][b]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy oraz Świadków Jehowy w Gambii, Gwinei Bissau, Mali i Mauretanii[c] koordynuje Biuro Oddziału w Cape Almadies[3][4].
| Państwo | |
|---|---|
| Liczebność (2023) |
1564 |
| % ludności kraju (2023) |
0,008% |
| Liczba zborów (2023) |
29 |
| Rozpoczęcie działalności |
Historia
edytujPoczątki
edytujPoczątek działalności wyznania w tym kraju datuje się na rok 1930, kiedy to okresowo przebywało tu dwóch francuskich współwyznawców. W roku 1951 przez pół roku przebywali tu zawodowo inni zagraniczni wyznawcy, m.in. z Francji[5].
Dwa lata później do Senegalu został wysłany pionier specjalny. W tym samym roku głosicielem został pracujący w Senegalu portugalski fryzjer. W roku 1954 istniały trzy grupy składające się łącznie z 20 osób zainteresowanych. 15 maja 1954 roku sześć osób zostało ochrzczonych, a pod koniec roku przybyli tu pierwsi misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead. W grudniu następnego roku kraj odwiedził Milton G. Henschel. W Dakarze powstał – pierwszy w Senegalu – 18-osobowy zbór. W lutym 1959 roku w Senegalu przebywał z wizytą Nathan H. Knorr, a w 1963 roku ponownie M.G. Henschel. Od tego roku przyjechało ponad 60 dalszych misjonarzy z 14 krajów. Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku wielu głosicieli z Francji opuściło Senegal. W czerwcu 1960 roku przybyła kolejna para pionierów z Francji – małżeństwo o nazwisku Krawczyk.
Rozwój działalności
edytujW roku 1964 działalność Świadków Jehowy w Senegalu została prawnie zarejestrowana. 1 września 1965 roku w stolicy otwarto Biuro Oddziału dla miejscowych wyznawców oraz dla głosicieli w krajach ościennych[4]. Rok później przekroczono liczbę 100, w roku 1969 – 160, w roku 1987 – 500, a w roku 2005 tysiąca głosicieli.
W grudniu 1970 roku w stolicy odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Ludzie dobrej woli” z udziałem 140 zagranicznych delegatów ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. W dniach od 5 do 9 grudnia 1973 roku w Dakarze odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, a w dniach od 6 do 10 grudnia 1978 roku kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”. W roku 1999 otwarto nowe Biuro Oddziału i Salę Zgromadzeń w Cape Almadies, na przedmieściach stolicy.
W 2008 roku zanotowano liczbę 1094 głosicieli. W marcu 2011 przybyli kolejni misjonarze. W latach 2011–2012 miejscowi Świadkowie Jehowy zorganizowali pomoc humanitarną dla współwyznawców w Mali, którzy zostali poszkodowani przez suszę[6]. W roku 2014 osiągnięto liczbę 1204 głosicieli. W latach 2015–2017 zorganizowano trzy specjalne kampanie ewangelizacyjne, w których uczestniczyli również zagraniczni głosiciele[7]. W styczniu 2020 roku z wizytą do Senegalu przybył członek Ciała Kierowniczego David H. Splane[8]. 7 kwietnia 2020 roku w związku z pandemią COVID-19 program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa nadały stacje radiowe i telewizyjne[9]. Od 15 do 31 grudnia 2022 roku Świadkowie Jehowy po raz pierwszy uczestniczyli w corocznych Międzynarodowych Targach w Dakarze (FIDAK)[10]. W roku 2023 przekroczono liczbę 1500 głosicieli.
Zebrania zborowe odbywają się w języku francuskim, angielskim, kreolskim Gwinei Bissau, serer i wolof.
Senegalskie Biuro Oddziału nadzoruje tłumaczenie literatury biblijnej na osiem języków, które są używane w czterech krajach[3].
Uwagi
edytuj- ↑ Zbory i grupy języka wolof działają również w Belgii, we Francji, w Hiszpanii i we Włoszech.
- ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach; program był też transmitowany przez stacje radiowe i telewizyjne). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
- ↑ Świadkowie Jehowy w Mauretanii – wspólnota religijna Świadków Jehowy w Mauretanii, której działalność nadzoruje senegalskie Biuro Oddziału. W roku 1966 dwie kobiety z Francji będące głosicielami rozpoczęły działalność kaznodziejską w tym kraju. Przebywały tam do maja 1967 roku, kiedy to zakończył się kontrakt zawodowy ich mężów. W następnym roku do stolicy przyjechało dwóch głosicieli, którzy kontynuowali działalność kaznodziejską. W 1967 roku głosicielem został mieszkaniec miasta Rosso. W roku 1971 na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrały się 22 osoby. Działalność w tym kraju nie jest zalegalizowana i prowadzona jest nieoficjalnie, z tego powodu szczegółowa liczebność członków wyznania nie jest podawana do wiadomości publicznej. Rząd nie przyznał im legalizacji, ale w ograniczonym zakresie pozwala na istnienie tego wyznania oraz na korzystanie z Sal Królestwa, które zostały wybudowane na przełomie XX/XXI wieku w ramach programu ich budowy w krajach uboższych. Obecnie sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, gdzie działalność Świadków Jehowy jest ograniczona prawnie lub zakazana (Źródła: 1979 Yearbook of Jehovah's Witnesses, s. 247, 248; 1968 Yearbook of Jehovah's Witnesses, s. 235; Building Kingdom Halls Advances True Worship (jw.org).).
Przypisy
edytuj- ↑ Senegal – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
- ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
- ↑ a b Watchtower, Biuro Oddziału w Senegalu [online], jw.org [dostęp 2013-12-13].
- ↑ a b Dążenie do wolności w Senegalu, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 15 sierpnia 1991, s. 8–12.
- ↑ 1979 Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Watchtower, 1979, s. 232–235 (ang.).
- ↑ Watchtower, Miłość w działaniu po kataklizmie [online], jw.org [dostęp 2014-08-10].
- ↑ Osiągnięcia organizacji — rezultaty specjalnych kampanii głoszenia [online], jw.org, 1 marca 2018 [dostęp 2021-04-21].
- ↑ Watchtower, Zakończenie nauki przez 149 klasę Szkoły Gilead — Za kulisami [online], jw.org, 21 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-23].
- ↑ Watchtower, Pamiątka w 2020 roku — Afryka. Program Pamiątki w telewizji i radiu [online], jw.org, 16 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-22].
- ↑ Watchtower, Stoisko jw.org na międzynarodowych targach w Senegalu [online], jw.org, 31 stycznia 2023 [dostęp 2023-02-07].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Świadków Jehowy 1994–2017; 1979 (ang.)
- Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego [online], s. 476.
- Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego [online], s. 535.
- „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” 15 sierpnia 1991, 1 listopada 1996; 15 marca 2000
Linki zewnętrzne
edytuj- Watchtower, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Senegal [online], jw.org [dostęp 2017-04-11].
- Dane statystyczne (archiwum) [online], watchtower.org [zarchiwizowane z adresu 2012-06-19].
- Religion by Location: Saudi Arabia, continued... [online], adherents.com [zarchiwizowane z adresu 2010-05-05] (ang.).
- Jehovah's Witnesses Interactive Map of the Worldwide Work [online], ilabmedia.com [dostęp 2010-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2005-05-04] (ang.). – interaktywna mapa z danymi statystycznymi z lat 2002–2008
- Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor: International Religious Freedom Report 2004: Senegal, U.S. Department of State (ang.)