Łagowiec
Łagowiec – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Trzciel.
| wieś | |
 Łagowiec panorama | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
95 |
| Kod pocztowy |
66-304[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FMI |
| SIMC |
0188110 |
Położenie na mapie gminy Trzciel  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego  | |
 52°20′25″N 15°41′35″E/52,340278 15,693056[1]
| |
Historia
edytujMiejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od początku XV wieku. Wymieniona w dokumencie zapisanym po łacinie z 1418 jako "Lagowecz", 1435 "Lagowcze", 1444 "Lagowyecz", 1448 "Łagowiec", 1509 "Lagouyecz", 1513 "Lagowiecz", 1540 "Laguviecz", 1564 "Łagowiecz", 1577 "Lagowiec"[3].
W 1446 wieś należała do powiatu poznańskiego Korony Królestwa Polskiego, a od 1508 była siedzibą własnej parafii. W 1508 wieś płaciła pobór od 18 półłanków i 6 groszy od karczmy. W 1509 mieszkańcy płacili pobór od 18 półłanków, sołtys od jednego łana, a 3 grosze płacono od karczmy. W 1563 odnotowano pobór od 11 łanów, 2 karczm dorocznych, jednego rzemieślnika (ferrifaber) oraz jednego komornika. W 1577 pobór z Łagowca płaciła pani stolnikowa Anna z Ostroroga Lwowska, wdowa po Prokopie Sieniawskim stolniku lwowskim. W roku 1580 dominium Łagowiec było własnością Andrzeja Krzyckiego, który płacił pobór od 11 łanów, 20 zagrodników, jednego zagrodnika wolnego, dwóch komorników płacących po 8 groszy, 15 komorników po 2 groszy, dwóch ratajów (wyrobników wiejskich), dwóch rzemieślników, owczarza posiadającego 30 owiec, jednego rzemieślnika, od dwóch komorników po 2 grosze, kolejnego owczarza od 20 owiec oraz od dwóch pasterzy[3][4].
Wieś do 1793 leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793, miejscowość przeszła w posiadanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej[5]. Łagowiec należał do okręgu kościańskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Adam Żychliński[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 408 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 47 dymów (domostw)[5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Integralne części wsi
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0188127 | Łagowiec | osada leśna |
| 0188133 | Nowy Świat | osada |
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[8]:
- dworek, czworak, z XVIII wieku
inne zabytki:
- kościół filialny parafii w Brójcach pw. św. Jana Chrzciciela[9]
- figura św. Wawrzyńca, ciekawa piaskowcowa z inicjałami P.S., prawdopodobnie Prokopa Sczanieckiego pochowanego w Paradyżu) z datą 16 maj 1743.
-
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela -
Figura św. Wawrzyńca
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71173
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 686 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Gąsiorowski 1992 ↓.
- ↑ Łagowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 575.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowicza, 1846, s. 268.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 33. [dostęp 2013-01-29].
- ↑ Brójce Lubuskie - Parafia pw. Imienia Najświętszej Maryi Panny. kuria.zg.pl. [dostęp 2016-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-08)].
Bibliografia
edytuj- Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. III L-Q, zeszyt 4, hasło „Łagowiec”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 1992, s. 4-5.
- Katarzyna Sanocka: Dwie XVIII- wieczne figury przydrożne w Łagowcu, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 3 (2005/2006), Zielona Góra 2006.