Łaciński patriarcha Konstantynopola

Łaciński patriarcha Konstantynopola został powołany w 1204 r., po zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców. Był to zabieg polityczny mający na celu formalną „katolicyzację” urzędu Patriarchy Konstantynopola i położenie kresu schizmie wschodniej. Po upadku Konstantynopola w 1261 patriarcha łaciński sprawował swój urząd tytularnie w Rzymie. Od 1948 urząd pozostawał nieobsadzony, zaś w 1964 zniesiono go.

Łacińscy patriarchowie Konstantynopola

Tomasz Morosini (1204-1211)
(wakat 1211-1215)
Gerwazy (1215-1219)
(wakat 1219-1221)
Mateusz (1221-1226)
Jean d’Abbeville (1226), odmówił objęcia urzędu
Szymon (1227-1232)
(wakat 1232-1234)
Nicholas de Castro Arquato (1234-1251)
(wakat 1251-1253)
Pantaleon Giustiani (1253-1286)

Upadek Konstantynopola 1261; od tego momentu patriarchat tytularny

Piotr Correr (1286-1302)
Leonard Faliero (1302- c. 1307)
Mikołaj z Teb (1308- c. 1332)
Cardinalis (1332-1335)
Gozio Battaglia (1335-1339)
Roland z Ast (1339)
Henryk z Ast (1339-1345)
Stefan z Pinu (1346)
Wilhelm (1346-1364)
Piotr de Thomas (1364-1366)
Paweł z Teb (1366-1370)
Hugolin Malabranca (1371- c. 1375)
Jacques d’Itri (1376-1378)
Wilhelm z Urbino, obediencja awiniońska (1379-c.1405)
Paweł z Koryntu, obediencja rzymska (1379-c. 1390)
Angelo Correr, obediencja rzymska (1390-1409), przyszły papież Grzegorz XII (od 1406)
Ludwik z Mitylene, obediencja awiniońska (1406-1408)
Alfons z Sewilli, obediencja awiniońska (1408-1417)
Francesco Lando, obediencja pizańska (1409-1412)
Giovanni Contarini, do 1415 obediencja rzymska (1409-1422)
Jean de la Rochetaillee, do 1415 obediencja pizańska (1412-1423)
Giovanni Contarini (ponownie) (1424-1451)
Grzegorz III Mammas (c. 1451?-1459)
Izydor z Kijowa (1459-1463)
Bessarion (1463-1472)
Pietro Riario (1472-1474)
Girolamo Lando (1474-1497)
Giovanni Michiel (1497-1503)
Juan de Borja (1503)
Francis Lorris (1503-1506)
Marco Cornaro (1506-1507)
Tamás Bakócz (1507-1521)
Marco Cornaro (1521-1524)
Egidio di Viterbo (1524-1530)
Francesco Pesaro (1530-1544)
Marino Grimani (1545-1546)
Ranuccio Farnese (1546-1549)
Fabio Colonna (1550-1554)
Ranuccio Farnese (1554-1565)
Scipione Rebiba (1565-1573)
Prospero Rebiba (1573-1594)
Silvio Savelli (1594-1596)
Hercule Tassoni (1594-1596)
Bonifacio Bevilacqua (1598-1599)
Bonaventure Secusio de Caltagirone (1599-1618)
Ascanio Gesudaldi (1618-1640)
Francesco Maria Macchiavelli (1640-1641)
Giovanni Giacomo Panciroli (1641-1643)
Giovanni Battista Spada (1643-1654)
Volumnio Bandinelli (1658-1667)
Stefano Ugolini (1667-1670)
Federico Borromeo (1670-1673)
Odoardo Cibo (1689-1700)
Ludovico Pico della Mirandola (1706-1718)
Camillo Cibo (1718-1729)
Mondillo Orsini (1729-1750)
Ferdinando Maria de Rossi (1751-1759)
Filippo Caucci (1760-1771)
Juan Portugal de la Puebla (1771-1781)
Francesco Antonio Marcucci (1781-1799)
Benoit Fenoja (1805-1812)
Giuseppe della Porta Rodiani (1823-1835)
Giovanni Soglia Ceroni (1835-1843)
Giacomo Sinibaldi (1843)
Fabio Maria Asquini (1844-1851)
Dominicus Lucciardi (1851-1860)
Iosephus Melchiades Ferlisi (1860-1865)
Rogerius Aloysius Emygdius Antici Mattei (1866-1878)
Iacobus Gallo (1878-1881)
wakat (1881-1887)
Iulius Lenti (1887-1895)
Giovanni Battista Casali del Drago (1895-1899)
Alessandro Sanminiatelli Zabarella (1899-1901)
Carlo Nocella (1901-1903), wcześniej łaciński patriarcha Antiochii
Giuseppe Ceppetelli (1903-1917)
wakat (1917-1923)
Michele Zezza di Zapponeta (1923-1927)
Antonio Anastasio Rossi (1927-1948)
wakat (1948-1964)

Zniesienie patriarchatu w 1964 r.

Zobacz też

Bibliografia

K. Eubel, P. Gauchat, R. Ritzler, Hierarchia Catholica, vol. I-VI, Padwa-Ratyzbona 1913-1960
L. de Mas Latrie, Les Patriarches latins de Constantinople, Revue de l’Orient latin, Tome III, Paris 1895, str. 433-456\