Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna

Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ɡɣ].

Spółgłoska zwarto-szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna

Numer IPA	109 140
ɡɣ
Jednostka znakowa	ɡ​ɣ
Unikod	U+0261 U+0263
UTF-8 (hex)	c9 a1 c9 a3
Inne systemy
X-SAMPA	g_G
Przykład
informacje • pomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

• modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
• prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
• tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego - jest to spółgłoska miękkopodniebienna.
• Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski.
• wiązadła głosowe drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Przykłady

Języki posiadające [ɡɣ] jako głoskę są bardzo nieliczne, i w większości wymierające, lecz głoska występuje w angielskich dialektach Scouse i Cockney jako alofon [g], np. "Good" [ˈɡ͡ɣʊˑd̥], „dobro”.