Sękowice (województwo lubuskie)
Sękowice (niem. Schenkendorf[4], łuż. Šenkojce)[5] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin. W miejscowości znajduje się ujście Werdawy (prawy dopływ Nysy Łużyckiej).
| wieś | |
 Znak z nazwą wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2013) |
310[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-620[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0909532 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin  | |
 51°54′33″N 14°42′32″E/51,909167 14,708889[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.
Historia
edytujPierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1300 roku[6]. Schroniła się tutaj w XIV wieku żona i dzieci starosty poznańskiego Macieja Borkowica[6][7]. Właścicielami wsi w latach 1442 – 1482 była rodzina Wesembergów, do 1523 roku rodu von Köckeritz, a do 1811 roku były własnością Zakonu joannitów[6]. W 1811 roku po rozwiązaniu zakonu rozdano grunt w dzierżawę wieczystą między chłopów[8][6]. Sękowice od 1813 roku były wsią królewską[6].
We wcześniejszym okresie należała do wsi również cegielnia oraz osiedle zwane (niem. Grüne Eiche) (Zielony Dąb)[8]. Zabudowa miejscowości pochodząca z wieku XIX i XX.
Od września 1995 roku prowadzone były w rejonie wsi badania archeologiczne[9]. Prace prowadziła grupa pracowników Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza pod kierunkiem Jarosława Lewczuka. Podczas prac odkryto cmentarzyska (ze schyłku VI i V wieku p.n.e.) oraz wiele ciekawych eksponatów[10].
Granicę od Sękowic do Polanowic od 11 czerwca 1945 roku ochraniał 3. batalion 38. Pułku Piechoty, a komendantem wojskowym był dowódca batalionu por. Zbigniew Budzan[10]. We wsi była również od listopada 1945 do 1947 roku 6. Komenda Odcinka WOP, a jej komendantami byli kpt. Jan Mikulski, kpt. Władysław Bykowski i kpt. Grabowski[10]. Była tu także 29. Strażnica WOP, którą rozwiązano w 1947 roku, a jej komendantem był chor. Wacław Baronowski oraz 30. Strażnica WOP rozwiązana w latach 60, której komendantami byli por. Domrzalski i ppor. Jan Kruszkowski[10].
We wsi w 1947 roku powstało koło SL[11]. W 1952 roku wieś zamieszkiwały 222 osoby i było 56 gospodarstw. Sękowice w 1999 roku otrzymały wodociąg, a we wrześniu 2001 roku kanalizację[11].
Do 21 grudnia 2007 roku funkcjonowało tu drogowe przejście graniczne z Niemcami Gubinek – Guben, które na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane..
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[12] kościół poewangelicki Świętej Rodziny.
Galeria
edytuj |
 |
 |
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121574
- ↑ Rozmieszczenie ludności w gminie według miejscowości. Gmina Gubin. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1153 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 236.
- ↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
- ↑ a b c d e Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 302
- ↑ Maciej Borkowic został skazany na śmierć głodową przez Kazimierza Wielkiego za rokosz i spiskowanie
- ↑ a b Gubińskie Towarzystwo Kultury – Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 29
- ↑ Prace prowadzono w związku z budową obwodnicy Gubina i przejścia granicznego w Gubinku
- ↑ a b c d Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 303
- ↑ a b Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 304
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 13. [dostęp 2013-01-24].
Bibliografia
edytuj- Wydawnictwo Gubińskiego Towarzystwa Kultury 1999 r. – Zeszyty Gubińskie nr 5 s.29
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 302-309. ISBN 978-83-88059-54-4.
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 237-238. ISBN 978-83-919914-8-2.