Posocznica u ryb

Posocznica, „puchlina wodna” – choroba ryb akwariowych wywoływana przez bakterie Pseudomonas punctata, znajdujące się we wszystkich rodzajach wód, najczęściej występujące jednak w gospodarstwach hodowlanych. Choroba ta spotykana jest również w hodowli akwarystycznej.

Opis i przyczyny

W 1971 roku wyizolowano wirusa posocznicy na dwie jednostki chorobowe: bakteryjną i wirusową. Wywołuje ją wirus powodujący wiremię wiosenną i bakterie z rodzaju Aeromonas hydrophila wywołujące erytrodermatozę (erytrodermatitis).

Choroba ta nie jest chorobą częstą. Najczęściej występuje w gospodarstwach stawowych oraz w oczkach wodnych. W hodowli ryb i przy wadliwie prowadzonych zabiegach zdarza się to dość często. Chęć szybkiego doprowadzenia do „wyrośnięcia” ryby doprowadza do jej przekarmienia i otłuszczenia, powodującego otłuszczenie się wątroby. Bakterie atakują najczęściej narządy wewnętrzne ryb, głównie układu krążenia. Odporność takiej ryby zostaje znacznie osłabiona. Pojawiać się zaczynają stany zapalne. Płyny ustrojowe wyciekają i gromadzą się w jamie ciała. Na tę chorobę zapadają tylko ryby osłabione bądź stare. Szczególnie narażone są ryby labiryntowe.

Objawy

Ryby stają się blade, apatyczne, mają rozdęty brzuch, najczęściej przebywają na dnie akwarium, między roślinami. Oczy ryby są wyłupiaste, brak innych objawów (brak ropni i guzków). Na skórze widoczne rozjaśnienia, mogą występować płaskie bąble pod skórą. Łuski są odstające, niekiedy uszkodzone. Pokrywy skrzelowe są u niej odstające, niekiedy występuje ich zmatowienie. Jamę brzuszną wypełnia ciecz wskutek czego całe ciało ma rozdęte. Nitkowate odchody, w okolicy odbytu pojawia się niekiedy zaczerwienienie. W bardzo zaawansowanym stanie może pojawić się deformacja układu kostnego.

U narybku można zaobserwować rozdęcie pęcherzyka żółtkowego.

Leczenie

Zakażone (zaawansowane stadium choroby) ryby należy uśmiercić. W przypadku bardzo wartościowych gatunków ryb można spróbować leczyć poprzez zastosowanie długotrwałej kąpieli:

auromycyna (chlorocyklina) – 1,3 g/100 dm³ wody lub
chloromycetyna (detromycyna) – 5 g/100 dm³ (roztwór preparatu do odkażania MFC).
penicylinie krystalicznej 600000jedn./100 dm³ wody
streptomycynie krystalicznej 600000jedn./100 dm³ wody
Metronidazolu (0,5 g na 50 l wody).

Uwaga: produkty rozkładu niektórych z tych leków mogą dawać silny i nieprzyjemny zapach.

Całe akwarium, w którym przebywały zakażone ryby, dezynfekujemy w :

roztworze rivanolu (1 g/500 dm³ wody) lub
1-1,5 g soli kuchennej/ 100 dm³ wody lub
zieleni malachitowej 0,005 g /100 dm³ wody lub też
wody utlenionej 3 cm³ /10 dm³ wody.
Aqualkal 10ml na 100l

- chloramina (1 g/100 dm³ wody) (jeśli w akwarium nie ma ryb!)

Profilaktyka

Zapewnić optymalne warunki życia ryb.
Unikać przekarmienia, zwłaszcza tłustymi pokarmami (np. wazonkowcami) oraz podawania jednostajnego pokarmu.
Unikać sadzenia roślin i ustawiania osprzętu z niepewnego źródła bez kwarantanny.
W skrajnych przypadkach, gdy ginie cała obsada zbiornika (akwarium, stawu lub oczka wodnego) należy odkazić dekoracje i cały osprzęt, a roślinność zniszczyć.

Zobacz też

choroby ryb akwariowych

Bibliografia

Henryk Jakubowski, Jerzy Ring: Ryby w akwarium. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1988. ISBN 83-02-03493-2.
Maria Prost: Choroby ryb : podręcznik akademicki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1989. ISBN 83-09-01335-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.