Pęcherzyk żółtkowy

Pęcherzyk żółtkowy, woreczek żółtkowy – błona płodowa otaczająca żółtko zarodka. Podczas rozwoju zarodek zużywa żółtko, więc pęcherzyk zmniejsza się i zostaje wcielony do pępowiny.

Postać larwalna łososia z woreczkiem żółtkowym tuż po wykluciu z jaja.

U świeżo wylęgniętego narybku widoczny po stronie brzusznej w postaci zwisającego woreczka.

U człowieka w rozwoju pęcherzyka żótkowego wyróżnia się trzy stadia:

1. Pęcherzyk pierwotny – powstaje około 7.–8. dnia rozwojowego. Wysłany jest błoną Hausera powstającą z hipoblastu, do której przylegają komórki cytotrofoblastu.
2. Pęcherzyk wtórny – powstaje około 9. dnia, w momencie wyścielenia przez endodermę powierzchni błony Hausera.
3. Pęcherzyk ostateczny – powstaje w wyniku wytworzenia fałdów zarodka (głowowego oraz ogonowego), kiedy prajelito łączy się przewodem żółtkowo-jelitowym z pęcherzykiem żółtkowym.

Zobacz też

• ludzki zarodek

Bibliografia

• Hieronim Bartel: Embriologia, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2010, wyd. 4, ISBN 978-83-200-4574-1

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.