Cerkiew św. Dymitra z Rostowa w Odessie

Cerkiew św. Dymitra z Rostowaprawosławna cerkiew w Odessie, w jurysdykcji eparchii odeskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Cerkiew św. Dymitra z Rostowa
Храм свт. Димитра Ростовського
Zabytek: nr rej. 51-101-0612
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Ukraina

Obwód

 odeski

Miejscowość

Odessa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Eparchia

odeska

Wezwanie

św. Dymitra z Rostowa

Wspomnienie liturgiczne

28 października/10 listopada

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Dymitra z Rostowa”
Położenie na mapie obwodu odeskiego
Mapa konturowa obwodu odeskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Dymitra z Rostowa”
Położenie na mapie Odessy
Mapa konturowa Odessy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Dymitra z Rostowa”
Ziemia46°27′03,1″N 30°43′30,5″E/46,450861 30,725139

Historia

edytuj

Cerkiew została zbudowana na koszt miasta, za łączną sumę 25 tys. rubli, w celu upamiętnienia zmarłego w 1883 arcybiskupa chersońskiego i odeskiego Dymitra. Budynek znajduje się na terenie Nowego Cmentarza w Odessie. Kamień węgielny pod budowę cerkwi poświęcił 14 lipca 1885 biskup chersoński i odeski Nikanor[1].

Autorem projektu budowli był Gieorgij Dmitrijenko, który opracował plan cerkwi w stylu bizantyjsko-rosyjskim w wariancie jarosławskim. W 1887 cerkiew była gotowa i przystąpiono do prac nad jej wyposażeniem, które pochłonęły dalsze 20 tys. rubli i trwały rok. Powstała wtedy zdobiona mozaiką podłoga oraz ikonostas z sześcioma ikonami przedstawiającymi świętych, których wspomnienia przypadały w dni szczególnie ważne w życiu zmarłego arcybiskupa Dymitra[1]. 1 października 1888 biskup chersoński Nikanor poświęcił gotowy obiekt[1].

Cerkiew pozostawała czynna przez cały czas od momentu otwarcia[1].

Związani z cerkwią

edytuj

W 1936 w cerkwi św. Dymitra służyli dwaj duchowni ogłoszeni następnie świętymi nowomęczennikami: metropolita odeski Anatol oraz archimandryta Gennadiusz (Rebeza)[1].

Przypisy

edytuj