Anna Ptaszycka
Anna Jadwiga Ptaszycka (ur. 13 października 1911 w Warszawie, zm. 24 października 1967 w Krakowie) – polska architektka.
| Data i miejsce urodzenia |
13 października 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 października 1967 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Praca | |
| Styl | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodziła się w rodzinie Michała[1] i Janiny Nowackich (1890–1954)[2]. Od wczesnej młodości działała w harcerstwie. Studiowała na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, po ukończeniu nauki w 1936 poślubiła architekta Tadeusza Ptaszyckiego. W 1939 urodziła się ich córka Danuta Maria[3], która została geografem, architektem krajobrazu.
Podczas II wojny światowej prowadziła badania nad organizacją miejskich terenów zielonych, brała udział w walce konspiracyjnej w szeregach Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej, ps. Biała[4]. Po wybuchu powstania warszawskiego przyłączyła się do walk, osiągnęła stopień podporucznika.
Od lutego 1945 zaangażowała się w prace Biura Odbudowy Stolicy, w listopadzie tego samego roku dołączyła do męża, który za namową gen. Mariana Spychalskiego przyjął propozycję pracy w ramach Wrocławskiej Dyrekcji Odbudowy. Poza pracą w Biurze Planu Wrocławia pracowała naukowo w Katedrze Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem Tadeusza Wróbla. W 1950 obroniła na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej pracę doktorską na temat Zieleni Wrocławia, kilka miesięcy później dołączyła do męża, który od roku mieszkał w Krakowie.
Od 1950 przez dwa lata była adiunktem na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Należała do grupy współorganizatorów Pracowni Planu Ogólnego, a następnie prowadziła ją do czerwca 1955. Miesiąc później została kierownikiem Miejskiej Pracowni Urbanistycznej Prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa. Była członkiem Komisji Urbanistyki i Architektury Polskiej Akademii Nauk i Rady Narodowej miasta Krakowa.
W 1950 opublikowała monografię pt. Przestrzenie zielone w miastach (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 227 ss.). W 1956 ukazała się pierwsza urbanistyczno-architektoniczna monografia Wrocławia, w której dwa pierwsze rozdziały zostały napisane przez Annę Ptaszycką.
W 1958 poważnie zachorowała i zmuszona była ograniczyć pracę zawodową, mimo to uczestniczyła w pracach SARP, podczas jednego z zebrań Oddziału Krakowskiego zasłabła i nie odzyskawszy przytomności zmarła mając 56 lat. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXVIII-11-10)[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)[4]
- Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
- Złoty Krzyż Zasługi (8 lipca 1954)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (30 grudnia 1954)[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 22, poz. 220 - Uchwała Rady Państwa z dnia 30 grudnia 1955 r. nr 0/1021 - na wniosek Ministerstwa Budownictwa Miast i Osiedli.
- ↑ Nagrobek na cmentarzu Rakowickim w Krakowie [dostęp 2024-07-11].
- ↑ Anna Jadwiga Nowacka M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-11].
- ↑ a b In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Anna Jadwiga Ptaszycka [online], www.archimemory.pl [dostęp 2024-07-11].
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2024-07-11].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1164 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zenon Prętczyński, Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2005. dbc.wroc.pl. s. 98–99. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-30)].
- Izabela Miczyńska, O dr. Annie Ptaszyckiej, Tygodnik Salwatorski Numer: 11/117 z 16 marca/1997
- Muzeum Powstania Warszawskiego, Powstańcze biogramy - Anna Ptaszycka
- Sejm Wielki, biogram Anny Jadwigi z Nowackich Ptaszyckiej