Andrzej Jeż
Andrzej Jeż (ur. 3 maja 1963 w Limanowej) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy tarnowski w latach 2009–2012, biskup diecezjalny tarnowski od 2012.
.jpg) Andrzej Jeż (2022) | |||
| |||
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1963 | ||
|---|---|---|---|
| Biskup diecezjalny tarnowski | |||
| Okres sprawowania |
od 2012 | ||
| Biskup pomocniczy tarnowski | |||
| Okres sprawowania |
2009–2012 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
12 czerwca 1988 | ||
| Nominacja biskupia |
20 października 2009 | ||
| Sakra biskupia |
28 listopada 2009 | ||
| Data konsekracji |
28 listopada 2009 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Nowy Sącz | ||||||||||
| Miejsce | |||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Życiorys
edytujUrodził się 3 maja 1963 w Limanowej[1] w rodzinie Jana i Genowefy z domu Wojtas[2]. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Orkana[3], w 1982 złożył egzamin dojrzałości[4]. W latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[4]. 12 czerwca 1988 został wyświęcony na prezbitera przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza, biskupa diecezjalnego tarnowskiego. Inkardynowany został do diecezji tarnowskiej[5]. W latach 1993–1995 odbył studia specjalistyczne w zakresie homiletyki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył ze stopniem licencjata. Następnie przebywał na rocznym stypendium naukowym na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie[4]. W 2002 na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Christus Communicator. Próba zbudowania modelu chrystologicznego w oparciu o teorię komunikacji interpersonalnej[6], napisanej pod kierunkiem Stanisława Budzika[4].
Pracował jako wikariusz w parafiach w Krościenku nad Dunajcem (1988–1991) i w Wierzchosławicach (1991–1993). W 2004 został proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Tarnowie[4]. W tym czasie objął funkcję dziekana dekanatu Tarnów – Zachód i wszedł w skład diecezjalnej rady ds. formacji duchowieństwa[1]. W 2007 został przeniesiony na urząd proboszcza parafii św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Na tym stanowisku został dziekanem dekanatu Nowy Sącz – Centrum, wszedł w skład diecezjalnej rady duszpasterskiej, a także został ustanowiony kanonikiem gremialnym i prepozytem kapituły kolegiackiej w Nowym Sączu[1].
W 1996 został ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[1], w latach 1999–2007 wykładał w nim homiletykę[4].
20 października 2009 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną Tigillava[7][8]. Święcenia biskupie otrzymał 28 listopada 2009 w bazylice kolegiackiej św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Głównym konsekratorem był biskup diecezjalny tarnowski Wiktor Skworc, a współkonsekratorami kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski, i arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Ad laudem Trinitatis et Deiparae” (Na chwałę Trójcy Świętej i Bogarodzicy)[9]. Pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji i sprawował urząd moderatora kurii diecezjalnej[1].
12 maja 2012 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej[10][11]. 15 czerwca 2012 kanonicznie objął diecezję, a następnie odbył ingres do tarnowskiej bazyliki katedralnej[12]. W latach 2018–2023 przeprowadził V synod diecezjalny[13]. W 2017 erygował Kapitułę Kolegiacką św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Mielcu[2].
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Komisji Charytatywnej, Komisji ds. Misji i Komisji Maryjnej[14].
Konsekrował biskupów pomocniczych tarnowskich: Jana Piotrowskiego (2014), Stanisława Salaterskiego (2014), Leszka Leszkiewicza (2016) i Artura Ważnego (2021), a także asystował podczas sakry biskupa Bouar Mirosława Gucwy (2018)[5].
Wyróżnienia
edytujW 2015 nadano mu honorowe obywatelstwo Limanowej[15].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Nota biograficzna Andrzeja Jeża na stronie diecezji tarnowskiej. diecezjatarnow.pl. [dostęp 2025-01-02].
- ↑ a b Nota biograficzna Andrzeja Jeża na stronie Encyklopedii Mielca. encyklopedia.mielec.pl. [dostęp 2025-01-02].
- ↑ G. Nowak: Nasz absolwent – Biskupem Ordynariuszem – Ksiądz Biskup Andrzej Jeż. ziemialimanowska.pl, 2012-06-15. [dostęp 2021-11-18].
- ↑ a b c d e f Ks. Andrzej Jeż biskupem pomocniczym w Tarnowie. katolik.pl. [dostęp 2013-08-10].
- ↑ a b Andrzej Jeż. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).
- ↑ Andrzej Jeż, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-03-10].
- ↑ Rinuncia di Ausiliare di Tarnów (Polonia) e nomina di nuovo Ausiliare. press.vatican.va, 2009-10-20. [dostęp 2014-01-01]. (wł.).
- ↑ Komunikat Nuncjatury – biskup pomocniczy w Tarnowie. episkopat.pl (arch.), 2009-10-20. [dostęp 2013-08-10].
- ↑ Nowy Sącz: sakra biskupa pomocniczego diec. tarnowskiej Andrzeja Jeża (opis). ekai.pl (arch.), 2009-11-28. [dostęp 2019-03-10].
- ↑ Nomina del Vescovo di Tarnów (Polonia). press.vatican.va, 2012-05-12. [dostęp 2014-01-02]. (wł.).
- ↑ Tarnów: Bp Andrzej Jeż – biskupem tarnowskim. episkopat.pl (arch.), 2012-05-12. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ Ingres nowego biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża. ekai.pl (arch.), 2012-06-15. [dostęp 2019-05-16].
- ↑ Zakończył się V Synod Diecezji Tarnowskiej pod hasłem „Kościół na wzór Chrystusa”. ekai.pl, 2023-12-02. [dostęp 2024-06-08].
- ↑ Andrzej Jeż na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2025-01-02].
- ↑ Uchwała Nr VII/51/2015 Rady Miasta Limanowa. bip.malopolska.pl, 2015-04-11. [dostęp 2015-07-13].
Linki zewnętrzne
edytuj- Nota biograficzna Andrzeja Jeża na stronie diecezji tarnowskiej. [dostęp 2025-01-02].
- Andrzej Jeż na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2025-01-02].
- Andrzej Jeż [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21] (ang.).
- Andrzej Jeż, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-05-12].