Zyta Rudzka

polska scenarzysta i pisarka

Zyta Rudzka (ur. 10 października 1964 w Warszawie) – polska pisarka, scenarzystka filmów o sztuce, psycholożka.

Zyta Rudzka
Ilustracja
Zyta Rudzka, 2018
Data i miejsce urodzenia

10 października 1964
Warszawa

Zawód, zajęcie

pisarka

Życiorys

edytuj

Absolwentka Wydziału Psychologii Akademii Teologii Katolickiej (1991).

Jest laureatką Nagrody Literackiej Gdynia, Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, Nagrody Radia Deutsche Welle, Nagrody im. Jarosława Iwaszkiewicza, Nagrody im. Stanisława Piętaka oraz Nagrody Literackiej Nike w 2023 r.[1] W 2023 roku otrzymała Poznańską Nagrodę Literacką – Nagrodę im. Adama Mickiewicza[2][3][4].

Oparty na jej scenariuszu film Erna Rosenstein. Wieczność dla Nikogo został nagrodzony na Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Krakowie (1995). Teatralna realizacja jej sztuki Cukier Stanik w reż. Agaty Puszcz zdobyła Nagrodę Gold Remi w Worldfest Independent Film Festival w Houston (2016). W 2017 roku w Wiedniu odbyła się premiera jej sztuki Zucker Büstenhalter w reżyserii Imre Lichtenberger-Bozoki. W 2019 otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia za książkę Krótka wymiana ognia[5]. Powieść była również w finale Nagrody Literackiej Nike (2019), nominowano ją do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2019) oraz została uznana za jedną z dziesięciu najlepszych polskich powieści dekady przez Tygodnik Polityka. W 2021 otrzymała Nagrodę Literacką m.st. Warszawy za powieść Tkanki miękkie[6]. W 2023 za książkę Ten się śmieje kto ma zęby otrzymała Nagrodę Literacką Nike oraz została nominowana do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy[1][7].

W 2003 roku była jurorką w programie Debiut emitowanym na kanale Polsat[8].

Jej twórczość była tłumaczona na niemiecki, rosyjski, francuski, czeski, włoski, angielski, chorwacki i japoński.

Twórczość

edytuj

Powieści

edytuj
  • Białe klisze (1993)
  • Uczty i głody (1995)
  • Pałac Cezarów (1995)
  • Mykwa (1999)
  • Dziewczyny Bonda (2004)
  • Ślicznotka doktora Josefa (2006)
  • Krótka wymiana ognia (2018)
  • Tkanki miękkie (2020)[9]
  • Ten się śmieje, kto ma zęby (2022)

Sztuki teatralne

edytuj
  • Latanie dla ornitologów, wystawiony pod tytułem: Seks, chemia i latanie (premiera w warszawskim Teatrze Bajka, 2005)
  • Fastryga (2006), Nagroda Teatru Polskiego we Wrocławiu
  • Cukier Stanik (główna nagroda w konkursie Forum Dramatu "Lustro. Obraz. Iluzja" w Łodzi, 2007, nominacja do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, 2008)
  • Eskimos w podróży służbowej (2008, nominacja do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, 2009)
  • Pęknięta, obwiązana nitką (2010, nominacja do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, 2010)
  • Zimny Bufet (2011), Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna 2011

Przypisy

edytuj
  1. a b Aleksandra Głowacka, Znamy laureatkę Nagrody Literackiej Nike 2023 [online], wp.pl, 1 października 2023 [dostęp 2023-10-01] (pol.).
  2. Maciej Szymkowiak, Poznańska Nagroda Literacka. Znamy laureatkę i nominowanych [online], wPoznaniu.pl, 18 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-18] (pol.).
  3. Marta Jarmuszczak, Poznańska Nagroda Literacka. Zyta Rudzka laureatką nagrody im. A. Mickiewicza. Znamy inne nominacje [online], Głos Wielkopolski, 18 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-18] (pol.).
  4. Zyta Rudzka laureatką Nagrody im. Adama Mickiewicza [online], Życie Uniwersyteckie [dostęp 2023-04-18] (pol.).
  5. Znamy laureatów 14. edycji Nagrody Literackiej GDYNIA. [w:] Onet Kultura [on-line]. 2019-08-30. [dostęp 2019-08-31].
  6. Rozstrzygnięcie 14. Nagrody Literackiej m.st. Warszawy - Kulturalna Warszawa [online], www.kulturalna.warszawa.pl [dostęp 2021-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-24].
  7. Znamy nominacje do 16. Nagrody Literackiej m.st. Warszawy – Wydawca [online] [dostęp 2023-05-09] (pol.).
  8. Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-10-20].
  9. Tkanki miękkie Zyta Rudzka [online], www.gwfoksal.pl [dostęp 2020-10-15].

Bibliografia

edytuj
  • Maria Kotowska-Kachel, Rudzka Zyta, w: Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobiliograficzny, tom I (opracował zespół pod redakcją Alicji Szałagan), Warszawa 2011, s. 228–230
  • sylwetka (dostęp: 4 lutego 2012)