Zygmunt Alfus

Zygmunt Alfus
Imię i nazwisko przy narodzeniu	Szymon Alfus
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1901 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1957 ; Katowice
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
	OZPN Śląsk
1948	Polska
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia

Zygmunt Alfus, właśc. Szymon Alfus (ur. 3 lutego 1901 w Krakowie, zm. 11 lutego 1957 w Katowicach) – polski piłkarz żydowskiego pochodzenia, zawodnik krakowskich klubów, sędzia i działacz sportowy. Z zawodu był rzemieślnikiem, wykonywał też zawody urzędnika, dziennikarza i przedsiębiorcy.

Życiorys

Występował w Cracovii jako prawoskrzydłowy napastnik (trzy spotkania w finałach MP 1922), Jutrzence, Jehudzie i Makkabi do 1926.

Przed II wojną światową był działaczem Hakoahu Bielsko, a po wojnie Śląskiego Związku Piłki Nożnej (Śl. ZPN) w Katowicach (m.in. kapitanem okręgowym).

W zarządzie Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN) pełnił kolejno funkcję zastępcy sekretarza i kapitana związkowego (pierwszy w polskim futbolu selekcjoner z prawdziwego zdarzenia) do 1 października 1948. W tym czasie ustalał też w pięciu meczach skład reprezentacji.

Jego dymisja ze stanowiska kapitana związkowego PZPN-u nie była bezpośrednio związana z wynikami sportowymi reprezentacji, lecz z rozgrywkami politycznymi w PZPN-ie i polskim sporcie na różnych szczeblach.

Po 1945 piastował też w Katowicach stanowisko przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej, a w 1956 aktywnie przyczynił się do reaktywacji Śląskiego ZPN.

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)^[1]

Przypisy

↑ M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.

Bibliografia

Encyklopedia piłkarska FUJI, tom XIV, BIAŁO-CZERWONI, DZIEJE REPREZENTACJI POLSKI (2) 1947–1970, wyd. GiA Katowice 1995.
Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.

[a]

[1]