Zweigelt
Zweigelt, blauer zweigelt, zweigeltrebe – czerwony szczep winorośli z gatunku Vitis vinifera, wyhodowany w Austrii w 1922 i głównie tam uprawiany.
 Chore winogrona odmiany zweigelt | |
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Inne nazwy |
rotburger, blauer zweigelt, zweigeltrebe |
| Najstarsza nazwa |
rotburger |
| Hodowca | |
| Rok wyhodowania |
1922[1] |
| Pochodzenie |
Austria |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
13484[1] |
| Przeznaczenie owoców |
wino[1] |
| Kolor skórki |
czerwonoczarny |
Pochodzenie, historia, synonimy
edytujZweigelt został wyhodowany w Klosterneuburgu w 1922 roku poprzez skrzyżowanie szczepów st. laurent i blaufränkisch przez winiarza austriackiego, doktora Fritza Zweigelta[1][2][3]. Odmiana została pierwotnie nazwana przez hodowcę rotburger[2], Nazwę zweigelt wprowadzono później, dla uhonorowania hodowcy[2]. Inne synonimy to m.in. blauer zweigelt i zweigeltrebe[1][2].
Z zweigelta wyhodowano szczepy roesler (austriacki) i cabernet moravia (czeski)[2].
Charakterystyka
edytujOdmiana wcześnie wypuszcza pąki i dojrzewa dość wcześnie[2]. Daje wysokie plony i udaje się nawet w chłodnych klimatach[2]. Plenność, jeśli nie jest kontrolowana, może jednak powodować niską jakość wina[4].
Zweigelt daje wina bardzo owocowe, o wyraźnym posmaku czereśni i wiśni[2] albo jagód, porównywane z włoskim dolcetto[5] i kalifornijskim zinfandelem (primitivo)[6]. Te cechy są wykorzystywane do wzbogacenia win kupażowanych z kilku odmian[2]. Wina z owoców ze starannie uprawianych krzewów dobrze nadają się do starzenia w dębowych beczkach i mają duży potencjał dojrzewania[2].
Regiony uprawy
edytujAustria
edytujNajpopularniejszy czerwony szczep uprawiany w Austrii (6476 ha w 2009, czyli ok. 14% powierzchni winnic)[7], szczególnie w Dolnej Austrii (Weinviertel) i Burgenlandzie[2][4].
Inne kraje Europy
edytujZweigelt uprawiany jest na mniejszą skalę na Słowacji (pod nazwą zweigeltrebe), Węgrzech (np. wzdłuż granicy austriackiej i w regionie Villány[8]) i w Czechach, przede wszystkim na południu[2][9], ale również w okolicach Mielniku[10]. Istnieją nasadzenia m.in. w Wielkiej Brytanii[2][11], Niemczech (ok. 100 ha)[2],
Nowy Świat
edytujWśród państw z nasadzeniami zweigelta są m.in. Kanada (Kolumbia Brytyjska)[2][12] oraz Japonia (231 ha, przede wszystkim wyspa Hokkaido)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Zweigelt w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 1177. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ Ulrich Sautter i inni, Europa Środkowa i Zachodnia, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 537, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
- ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 390.
- ↑ Stuart Walton, Brian Glover: The Ultimate Encyclopedia of Wine, Beer, Spirits and Liqueurs. Hermes House, 1998, s. 120. ISBN 978-1840380859. (ang.).
- ↑ Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 561. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
- ↑ Documentation 2011. Structure, wine, country, Austria. Austrian Wine. [dostęp 2014-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lutego 2014)]. (ang.).
- ↑ Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 591. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 419.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 425.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 398.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 533.
Bibliografia
edytuj- Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).