Zofia Dudkiewicz

Zofia Dudkiewicz
Zawód, zajęcie	chirurg
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Akademia Medyczna w Warszawie
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zofia Dudkiewicz – polski naukowiec, profesor nauk medycznych, chirurg dziecięcy, chirurg szczękowo-twarzowy.

Praca zawodowa i naukowa

Absolwentka Akademii Medycznej w Warszawie – Wydziału Stomatologii oraz Wydziału Lekarskiego. Praktykę lekarską rozpoczęła w Klinice Chirurgii Szczękowej Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie. W 1971 roku rozpoczęła pracę w Klinice Chirurgii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Matki i Dziecka. W 1998 roku została kierownikiem Centrum Wad Twarzoczaszki i Chirurgii Endoskopowej w tym Instytucie. W latach 1999–2011 kierownik Kliniki Chirurgii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Matki i Dziecka. Od 2011 roku kierownik medyczny Centrum Leczenia Wad i Zaburzeń Rozwojowych Formmed.

Tytuł doktora nauk medycznych uzyskała w 1983 roku. W 1990 obroniła pracę habilitacyjną „Wielokierunkowa ocena zastosowanej własnej jednoetapowej metody w leczeniu chirurgicznym jednostronnych całkowitych rozszczepów podniebienia pierwotnego i wtórnego”. Tytuł profesora zwyczajnego nauk medycznych uzyskała w 2000 roku.

W 1973 roku została członkiem Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych, w którym w latach 1992–2000 pełniła funkcję Przewodniczącej Sekcji Chirurgii Plastycznej. Od 1987 roku członek Towarzystwa Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej, a od 1988 roku europejskiej organizacji zajmującej się zespołowym leczeniem dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia Eurocleft. W latach 80. rozpoczęła wykonywanie usuwania wad rozszczepów wargi i podniebienia metodą jednoetapową, opracowując proces leczenia obejmujący oprócz zabiegów chirurgicznych leczenie ortodontyczne i foniatryczno-logopedyczne.

Główne zainteresowania naukowe

Stworzyła i propaguje metody wczesnych i jednoetapowych operacji usuwania wad wrodzonych u dzieci skracających okres leczenia i liczbę operacji. W latach 80. rozpoczęła wykonywanie usuwania wad rozszczepów wargi i podniebienia metodą jednoetapową oraz opracowała cały proces leczenia obejmujący oprócz zabiegów chirurgicznych leczenie ortodontyczne i foniatryczno-logopedyczne. Opracowana przez nią technika operacyjna wykazuje dużą skuteczność czynnościową oraz daje możliwość wyleczenia dziecka już w wieku przedszkolnym a także ogranicza powikłania chirurgiczne do 1%^[1].

Wprowadziła nowe metody operacyjne umożliwiające jednoetapowe leczenie spodziectwa prąciowego, mosznowego i kroczowego^[2] oraz nowe metody leczenia sekwencji Pierre’a Robina^[3].

Prowadzi również badania i zabiegi operacyjne w zakresie deformacji czaszki (głowa łódkowata, wieżowata, skośnogłowie, hyperterolyzm), guzów naczyniowych twarzy, zaburzeń rozwojowych oraz pourazowych i pozapalnych części twarzowej czaszki, olbrzymich znamion barwnikowych. Mając na uwadze aspekty psychologiczne przyszłego rozwoju dziecka udowadnia, że leczenie chirurgiczne wad wrodzonych może być ukończone w wieku 2-3 lat, tak aby dziecko nie było świadome swej odmienności.

Publikacje

Jest autorem lub współautorem 250 prac oryginalnych, opublikowanych w recenzowanych czasopismach polskich i zagranicznych. Publikuje między innymi w takich czasopismach jak Medical Science, Standardy Medyczne, Journal of Pediatric Surgery, Pediatria Polska, Polski Przegląd Chirurgiczny, Journal of Cranio-Maxillofacial Surgery, Medycyna Wieku Rozwojowego, Nowa Pediatria, Surgery in Childhood International, British Journal of Oral and Maxillofacial Surgery, Problemy Chirurgii Dziecięcej, European Journal of Orthodontics, International Journal Oral & Maxillofacial Surgery.

Odznaczenia

W 2012 roku odznaczona za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej na rzecz ochrony zdrowia matki i dziecka Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Linki zewnętrzne

Przypisy

↑ (1) Dudkiewicz Z., Piwowar W., Surowiec Z., Fudalej P., Obłoj B., Cudziło D., Hortis-Dzierzbicka M., Radkowska E., Stankiewicz J., Nowicka G., 30 lat doświadczenia w leczeniu jednoetapowym całkowitych jednostronnych rozszczepów wargi i podniebienia – wielospecjalistyczna ocena wyników odległych – nowa strategia leczenia. Standardy medyczne, Problemy Chirurgii Dziecięcej 2011, Nr 1, T. 1, 8-18.
↑ Kowal A., Dudkiewicz Z. 15 lat doświadczenia klinicznego w jednoetapowym leczeniu spodziectwa prąciowego i prąciowo – mosznowego. Chirurgia Plastyczna w Polsce u Progu XXI Wieku, Łódź 2002, 49-51.
↑ Dudkiewicz Z., Sekuła E, Piwowar W., Dłuski E. New approach to treatment of Pierre – Robin sequence. Medical Science 2000, Vol. 6 , Supp. 4 . 52. i Dudkiewicz Z., Sekuła E., Hortis-Dzierzbicka M., Piwowar W., Dłuski E. Sekwencja Robina – nowy sposób postępowania leczniczego. Standardy Medyczne, Wrzesień 2001, Nr 9, T. 3, 56-58.

[1] (1) Dudkiewicz Z., Piwowar W., Surowiec Z., Fudalej P., Obłoj B., Cudziło D., Hortis-Dzierzbicka M., Radkowska E., Stankiewicz J., Nowicka G., 30 lat doświadczenia w leczeniu jednoetapowym całkowitych jednostronnych rozszczepów wargi i podniebienia – wielospecjalistyczna ocena wyników odległych – nowa strategia leczenia. Standardy medyczne, Problemy Chirurgii Dziecięcej 2011, Nr 1, T. 1, 8-18.

[2] Kowal A., Dudkiewicz Z. 15 lat doświadczenia klinicznego w jednoetapowym leczeniu spodziectwa prąciowego i prąciowo – mosznowego. Chirurgia Plastyczna w Polsce u Progu XXI Wieku, Łódź 2002, 49-51.

[3] Dudkiewicz Z., Sekuła E, Piwowar W., Dłuski E. New approach to treatment of Pierre – Robin sequence. Medical Science 2000, Vol. 6 , Supp. 4 . 52. i Dudkiewicz Z., Sekuła E., Hortis-Dzierzbicka M., Piwowar W., Dłuski E. Sekwencja Robina – nowy sposób postępowania leczniczego. Standardy Medyczne, Wrzesień 2001, Nr 9, T. 3, 56-58.

[1]

[2]

[3]