Zigmantas Kiaupa

Zigmantas Kiaupa (ur. 29 stycznia 1942 w Pokiewni) – litewski historyk.

Życiorys

W 1965 ukończył studia na Wileńskim Uniwersytecie Państwowym, po czym podjął pracę w archiwum wileńskim. Od 1970 zatrudniony w Instytucie Historii Litewskiej SRR, gdzie w latach 1993–1997 stał na czele Wydziału Historii Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1993 został wykładowcą Uniwersytetu Witolda Wielkiego. Od 2003 legitymuje się tytułem profesora.

Zajmuje się naukowo życiem kulturalnym, społecznym i politycznym Wielkiego Księstwa Litewskiego, historią miast litewskich oraz litewskim dziedzictwem kulturowym zagranicą.

Jest mężem Jūratė Kiaupienė.

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 30 czerwca 2009 za wybitne zasługi w rozwijaniu współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, za propagowanie wiedzy o wspólnym dziedzictwie historycznym narodów tworzących Rzeczpospolitą Obojga Narodów został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP^[1]

Wybrane publikacje

Lietuvos istorija, 2002
Lietuvos valstybės istorija, 2004
Šiaulių miesto istorija (iki 1940 m.), Szawle 1991
Lietuvos istorija iki 1795 m. (wraz z J. Kiaupienė i Albinasem Kuncevičiusem, 1995, 1998, 2000)
Baltijos šalių istorija, 1999
Palangos istorija, 1999

Publikacje w języku polskim

Andrzej Rachuba, Jūratė Kiaupienė, Zigmantas Kiaupa, Historia Litwy. Dwugłos polsko-litewski, Warszawa: Wydawnictwo DiG 2008.
Zigmantas Kiaupa, Jūratė Kiaupienė, Albinas Kuncewičius, Historia Litwy. Od czasów najdawniejszych do 1795 roku, tł. na jęz. pol. Piotr Grablunas, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 2007.

Przypisy

↑ M.P. z 2009 r. nr 78, poz. 973 – pkt 6.

[1] M.P. z 2009 r. nr 78, poz. 973 – pkt 6.

[1]