Ziemniara jadalna

Ziemniara jadalna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	selerowce
Rodzina	selerowate
Rodzaj	ziemniara
Gatunek	ziemniara jadalna
	Nazwa systematyczna
	Arracacia xanthorrhiza Bancr.; Jamaica J. 4: 18 1826
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ziemniara jadalna^[4], arakacznik (Arracacia xanthorrhiza) – gatunek z rodziny selerowatych. Występuje w obszarach górskich w Ameryce Środkowej oraz wzdłuż Andów po Boliwię na południu^[4]. Warzywo korzeniowe popularne w kuchni peruwiańskiej i brazylijskiej. Zawiera dużo skrobi, korzenie podobne są w smaku do selera, z tego względu jedną z lokalnych nazw jest apio criollo (seler kreolski). Korzeń na surowo jest niejadalny.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-03] (ang.).
↑ Arracacia xanthorrhiza Bancr.. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2017-02-23].
↑ ^a ^b Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989, s. 408. ISBN 83-09-00256-4.

Linki zewnętrzne

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-03] (ang.).

[tpl-3] Arracacia xanthorrhiza Bancr.. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2017-02-23].

[podbielkowski-4] Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989, s. 408. ISBN 83-09-00256-4.

[4]

[1]

[2]

[3]