ZiŁ-135
ZiŁ-135 – duży, 8-kołowy wojskowy transporter lub samobieżna wyrzutnia artyleryjska produkowana w okresie zimnej wojny przez Związek Radziecki, począwszy od roku 1958. Jego zadaniem (w zależności od wersji) było przewożenie lub wystrzeliwanie pocisków rakietowych, głównie rakiet 9K52 Łuna-M (nazwa kodowa NATO FROG-7) typu ziemia-ziemia. ZiŁ-135 był powszechnie eksportowany do krajów bloku wschodniego, a także do Korei Północnej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Historia | |
| Prototypy |
październik 1958 |
| Produkcja |
1963–1995 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
2 silniki Ural-375 V-8, 130 kW każdy |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa |
520 l |
| Długość |
9,27 m |
| Szerokość |
2,80 m |
| Wysokość |
2,53 m |
| Prześwit |
580 mm |
| Masa |
11 570 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
65 km/h |
| Zasięg pojazdu |
400 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Kąt podjazdu |
57° |
| Dane operacyjne | |
Historia
edytujPojazd powstał jako prostsza alternatywa dla projektowanego równolegle w zakładach ZiŁ ciągnika ZiŁ-134, różniąc się między innymi układem napędowym z dwoma produkowanymi już silnikami mniejszej mocy zamiast jednego oraz prostszym zawieszeniem. Początkowo ZiŁ-135 miał być amfibią i taki wariant został skonstruowany jako pierwszy, ze szczelnym wannowym kadłubem z wnękami na koła[1]. Głównym konstruktorem był W. Graczow[1]. Do napędu zaadaptowano dwa silniki Ził-123F z transportera opancerzonego BTR-152, o łącznej mocy 220 KM, z których każdy napędzał koła jednej burty za pośrednictwem przekładni hydrokinetycznej[2]. Napędzane było wszystkie 8 kół, a skrajne osie były kierowane[3].
Pierwszy prototyp powstał 3 października 1958 roku[3]. Pod koniec 1959 roku powstała seria próbna trzech amfibii ZiŁ-135B[4]. W tym samym roku prowadzono próby prototypu jako bazy dla wyrzutni rakiet balistycznych, lecz ostatecznie zdecydowano umieścić ją nie niepływającym podwoziu[4].
Modyfikacje
edytuj- 1959 – ZIŁ-135B – wersja pływająca
- 1960 ZIŁ-135I
- maj 1960 – ZiŁ 135К – wyrzutnia 2P30
- 4 kwietnia 1961 ZIŁ-135Ł (na bazie podwozia ZIŁ-135I)
- 1962 – ZiŁ 135КМ
- 1962 – ZiŁ 135BP (B2) – prototyp wersji pływającej z kadłubem z włókna szklanego[4]
- 1962 – ZIŁ-135ŁT
- 4 marca 1963 – ZiŁ 135ŁM
- 1964 – ZiŁ-135ŁTM
Linki zewnętrzne
edytuj- ZiL-135 special wheeled chassis. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-04)]. (ros.).
- Russian 8x8 FROG-7 ZIL-135 goes for a test run - YouTube
Przypisy
edytuj- ↑ a b Proczko i Daniłow 2009 ↓, s. 39.
- ↑ Proczko i Daniłow 2009 ↓, s. 40.
- ↑ a b Proczko i Daniłow 2009 ↓, s. 42.
- ↑ a b c Proczko i Daniłow 2009 ↓, s. 43-44.
Bibliografia
edytuj- Jewgienij Proczko, R. Daniłow. Awtomobili dla biezdorożija. „Tiechnika i Woorużenije”. 10/2009, s. 39-43, 2009. (ros.).