Zenon Uryga
Zenon Uryga (ur. 4 października 1934 w Staroniwie, zm. 1 sierpnia 2024[1]) – polski polonista, profesor i rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie w latach 1990–1993[2][3].
| Data i miejsce urodzenia |
4 października 1934 |
|---|---|
| Data śmierci |
1 sierpnia 2024 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: dydaktyka literatury polskiej | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1967 – historia |
| Habilitacja |
1978 – historia |
| Profesura |
1992 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie |
| Stanowisko |
profesor zwyczajny |
| Rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie | |
| Okres spraw. |
1990–1993 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujStudia pierwszego stopnia ukończył na WSP w Krakowie w latach 1951–1954[4]. W latach 1954–1957 pracował jako nauczyciel w Państwowym Ośrodku Wychowawczym w Szklarskiej Porębie, w którym przebywały dzieci koreańskie objęte opieką z racji wojny[5]. Uczył też w liceum w Lubomierzu[5]. Doktoryzował się w 1967 na podstawie rozprawy o twórczości Antoniego Sygietyńskiego napisanej pod kierunkiem prof. Jana Nowakowskiego[5]. Habilitował się w 1978[4].
Od 1 października 1980 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” na WSP jako zastępca przewodniczącej, którą była Maria Baster[6]. Był aktywny w Komitecie Obywatelskim w latach 1988–1990 podczas transformacji ustrojowej[7]. Tytuł profesora otrzymał w 1992[4]. Stanowisko profesora zwyczajnego zajmował od 1998[4].
Na emeryturę przeszedł w 2005[4]. W 2001 został członkiem Komisji ds. Podręczników szkolnych PAU[4]. Wszedł w skład Komisji Historycznoliterackiej PAN[8].
Zajmował się przede wszystkim dydaktyką literatury polskiej[9]. Był autorem lub współautorem (obok między innymi Bolesława Farona i Stanisława Burkota) artykułów z zakresu metodyki nauczania. Wydał między innymi książkę Godziny polskiego: z zagadnień kształcenia literackiego (1996)[10].
W 1976 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1980 Medalem Komisji Edukacji Narodowej[11] w 2003 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. 8 sierpnia 2024 pochowany został na Cmentarzu Bronowickim.
Przypisy
edytuj- ↑ Stowarzyszenie Sieć Solidarności [online], sss.net.pl [dostęp 2024-08-05].
- ↑ Prof. dr hab. Zenon Uryga. Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
- ↑ Rektorzy. Forum Akademickie. [dostęp 2018-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006 pod redakcją Józefa Hampla, Feliksa Kiryka, Iwony Pietrzkiewicz. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006, s. 589-590. ISBN 83-7271-395-2.
- ↑ a b c Zenon Uryga. Rektor w latach 1990-1993. Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
- ↑ Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność". Repozytorium Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
- ↑ Uryga Zenon. Rzeczpospolita Obywatelska. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
- ↑ Komisja Historycznoliteracka. Polska Akademia Nauk Oddział w Krakowie. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
- ↑ Uryga Zenon. Biblioteka Główna Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
- ↑ Anna Włodarczyk: Anna Włodarczyk Etyka interpretacji tekstu literackiego Postmodernizm. Humanizm. Dydaktyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014. s. 12. [dostęp 2018-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-17)]. (pol.).
- ↑ Odszedł prof. dr hab. Zenon Uryga
Linki zewnętrzne
edytuj- Zenon Uryga: "Na skałach Calvados" - powieść krytyczna. Muzeum Historii Polski w Warszawie, 1969. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
- Stanisław Burkot, Bolesław Faron, Zenon Uryga: Wiedza o literaturze na użytek szkoły. Muzeum Historii Polski w Warszawie, 1975. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
- Jan Polakowski, Zenon Uryga: Badania nad komunikacją literacką z perspektywy dydaktyki. Muzeum Historii Polski w Warszawie, 1978. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).