Željko Obradović
Želimir „Željko” Obradović, cyr. Желимир Жељко Обрадовић (ur. 9 marca 1960 w Čačaku, Serbia - daw. Jugosławia[1]) – serbski trener koszykarski, wcześniej reprezentant Jugosławii jako koszykarz występujący na pozycji rozgrywającego, olimpijczyk, po zakończeniu kariery zawodniczej – trener koszykarski, obecnie trener Partizana NIS Belgrad.
.jpg) Obradović jako trener Fenerbahçe Ülker w 2019. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Partizan NIS Belgrad | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Želimir "Željko" Obradović | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1960 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
184 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Aktywność |
1980–1991 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Draft |
1982 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera zawodnicza
edytujObradović rozpoczął swoją karierę koszykarską, grając w klubie z rodzinnego miasta - Borac Čačak. Spędził tam sześć lat po czym latem 1986 roku odszedł do stołecznego Partizanu. Wraz z nim do klubu trafili 18-letni Vlade Divac, 19-letni Aleksandar Đorđević i 20-letni Žarko Paspalj.
Obradović spędził w Partizanie pięć sezonów, zdobywając w sezonie 1986/87 mistrzostwo Jugosławii i awansował w następnym sezonie do Final Four Pucharu Mistrzów (obecnie Euroliga). W kolejnym sezonie KK Partizan zdobył Puchar Jugosławii i Puchar Koracia, a Obradović stał jednym z najlepszych playmakerów w kraju.
Dobra gra Željko nie pozostała niezauważona i 28-letni koszykarz pojechał z reprezentacją Jugosławii na igrzyska olimpijskie w Seulu w 1988 roku. Tam koszykarze z Bałkanów byli gorsi tylko od ZSRR i zdobyli srebrne medale[2]. Dwa lata później, wciąż z Obradoviciem w składzie, na mistrzostwach Świata w Argentynie Jugosłowianie zrewanżowali się Rosjanom, pokonując ich w finale 92:75 i zdobywając złote medale.
Jego kariera miała kres właśnie po mundialu w Argentynie, gdy został skazany na rok więzienia za potrącenie pieszego w wypadku samochodowym. Karę odbył, ale czynnie do koszykówki nie był w stanie wrócić. W 1991 roku zakończył karierę, z miejsca zostając nowym trenerem Partizanu.
Kariera trenerska
edytujObradović przez niecałe dwadzieścia lat swojej kariery jako trener wypracował sobie rekordowy dorobek. Siedmiokrotnie wygrywał rozgrywki Euroligi i to z czterema różnymi klubami, dwukrotnie Puchar Saporty (z dwoma zespołami), kilkanaście tytułów mistrzowskich, puchary krajów, a w dorobku także złoto i srebro z reprezentacją Jugosławii.
Najwięcej sukcesów odniósł w Panathinaikosie Ateny, którego szkoleniowcem jest nieprzerwanie od lata 1999 roku. Dzięki niemu klub stał się jednym z najlepszych w Europie - PAO pod jego wodzą czterokrotnie sięgnęło po wygraną w Eurolidze, dziesięciokrotnie w lidze Grecji i sześć razy w pucharze kraju.
W 2007 roku po raz drugi w historii wywalczył potrójną koronę, którą określa się Triple Crown. Po raz pierwszy Obradović osiągnął to 15 lat wcześniej, kiedy jego KK Partizan zdobył mistrzostwo i puchar Jugosławii, a na europejskich parkietach nie miał sobie równych w Eurolidze.
Dwa lata później osiągnął to po raz trzeci, a przy okazji sprawił wielką radość sympatykom PAO, gdyż jego zespół nie dość, że sięgnął po potrójną koronę, to na dodatek za każdym razem kosztem rywala zza miedzy - Olympiakosu Pireus. Koniczynki rozprawiły się z koszykarzami z Pireusu w finale mistrzostw i Pucharu Grecji, a w Eurolidze wyeliminowali rywali w półfinale.
25 czerwca 2021 został trenerem Partizana NIS Belgrad[3].
Osiągnięcia
edytuj
Stan na 4 czerwca 2021, na podstawie[4][5], o ile nie zaznaczono inaczej.
Zawodnicze
edytujDrużynowe
edytuj- Mistrz:
- Jugosławii (1987)
- II ligi jugosłowiańskiej (1981)
- Wicemistrz Jugosławii (1988, 1989, 1991)
- Brąz Euroligi (1988)
- Zdobywca pucharu:
- Koracia (1989)
- Jugosławii (1989)
Reprezentacja
edytuj
Mistrz:
- świata (1990)
- Igrzysk Dobrej Woli (1990)
Wicemistrz olimpijski (1988)- Lider igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów za 3 punkty (1988 – 63,6%)[6]
- Uczestnik mistrzostw świata U–19 (1979 – 4. miejsce)
Trenerskie
edytujDrużynowe
edytuj- Mistrzostwo:
- Wicemistrzostwo:
- Brąz:
- Euroligi (1998, 2005)
- ACB (1995)
- ligi greckiej (2002)
- pucharu Hiszpanii (1996)
- IV miejsce w Eurolidze (1996, 2006, 2012, 2015, 2019)
- Puchar:
- Superpuchar Włoch (1997)
- II miejsce w pucharze:
- Jugosławii (1993)
- Włoch (1998)
- Grecji (2000, 2001, 2010, 2011)
- Turcji (2015)
- prezydenta Turcji (2014)
Indywidualne
edytuj- Trener roku:
- Euroligi (1994, 1995, 2007, 2011, 2017)
- ligi greckiej (2000, 2005, 2009, 2011)
- Zaliczony do grona 50. najwybitniejszych osobowości Euroligi (2008)[7]
Reprezentacyjne
edytuj(* – jako asystent)
Przypisy
edytuj- ↑ Željko Obradović Biography and Olympic Results [online] [dostęp 2020-08-04] (ang.).
- ↑ Basketball, Men [online] [dostęp 2020-08-04] (ang.).
- ↑ Zeljko Obradovic comes back to KK Partizan NiS Beograd after 30 years. eurobasket.com. [dostęp 2021-06-04]. (ang.).
- ↑ Profil na archive.fiba.com. archive.fiba.com. [dostęp 2018-06-23]. (ang.).
- ↑ Zeljko Obradovic na euroleague.net. euroleague.net. [dostęp 2018-06-23]. (ang.).
- ↑ 1988 Olympic Games Tournament for Men - 3 points % - Statistics. fiba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ 50 Greatest Euroleague Contributors. euroleague.net. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Profil na euroleague.net (ang.)
- Profil na legabasket.it (wł.)