Zdzisław Zahaczewski
Zdzisław Aleksander Zahaczewski (ur. 6 grudnia 1887, zm. prawdopodobnie 11 listopada 1974) – podpułkownik inżynier saperów Wojska Polskiego.
 podpułkownik saperów
| |
| Data urodzenia |
6 grudnia 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
11 listopada 1974 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914-1926 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Obóz Warowny „Kraków” |
| Stanowiska |
szef zarządu fortyfikacji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujZdzisław Aleksander Zahaczewski urodził się 6 grudnia 1887 roku[1]. Był oficerem cesarskiej i królewskiej armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 roku w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był batalion saperów nr 12[2].
Z dniem 1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana, i przydzielony do Okręgu Generalnego „Kraków”[3][4]. Latem 1920 pełnił służbę na stanowisku szefa Zarządu Fortyfikacji Obozu Warownego „Kraków”. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora w korpusie inżynierii i saperów, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[5]. W następnym roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 5 pułku saperów w Krakowie[6].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 34. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[7]. W listopadzie 1922 roku został przeniesiony z Szefostwa Inżynierii i Saperów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V na stanowisko zastępcy dowódcy 5 pułku saperów w Krakowie[8]. 27 maja 1923 roku został ponownie przydzielony do Szefostwa Inżynierii i Saperów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko referenta, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku saperów[9][10]. Z dniem 31 października 1924 roku, mając 37 lat, został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej, stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji. Mieszkał wówczas w Krakowie na Placu Groble 14P[11][12][13].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[1]. W 1939 roku mieszkał przy ulicy Okólnik 5 w Warszawie[14].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[15]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[15]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[15]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 944.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 132, 1422.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 75.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 178.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 689.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 341, 961.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 228.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 25 listopada 1922 roku, s. 853.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 27 maja 1923 roku, s. 352.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 93, 882, 905.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 95 z 18 września 1924 roku, s. 530.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1413.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 896, tu figuruje jako ppłk st. spocz. Zdzisław Zachaczewski ur. 16 grudnia 1887 roku i zamieszkały w Krakowie.
- ↑ Spis abonentów sieci telefonicznej m. st. Warszawy PAST i warszawskiej sieci Okręg. PPTT rok 1939/40, s. 442.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1422.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.