Zdzisław Bitner
Zdzisław Bitner (ur. 28 stycznia 1909 w Poznaniu, zm. 12 lipca 1997[1][2]) – polski inżynier elektrotechnik, energetyk[1][2]. Członek Bydgoskiego Koła Absolwentów Politechniki Poznańskiej, Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT oraz członek honorowy Stowarzyszenia Elektryków Polskich[1][2].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Leon Büttner, Paulina z Dąbrowskich |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Leona Büttnera i Pauliny z Dąbrowskich[2]. Początkowo nosił nazwisko ojca, by po wojnie je zmienić i używać w spolszczonej wersji[2]. Miał dwoje rodzeństwa – brata Witolda oraz siostrę Irenę[2]. Początkowo uczył się w Volksschule, pobierał także prywatne lekcje języka polskiego i historii[2]. Następnie uczęszczał do Gimnazjum Koedukacyjnego w Dąbiu nad Nerem, które ukończył w 1928[1]. Był pierwszym absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej (rocznik 1932, ówcześnie pod nazwą Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki)[1][2]. Środki pieniężne na studia swoje oraz brata uzyskał dzięki udzielaniu korepetycji z przedmiotów ścisłych[2]. W czasie studiów był współautorem opracowania skryptu z wykładów Eugeniusza Jezierskiego na temat oświetlenia elektrycznego[2]. Po ukończeniu studiów odbył roczną służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Wojsk Łączności w Zegrzu, następnie pracował w Zjednoczeniu Elektrowni Okręgu Radomsko-Kieleckiego w Skarżysku-Kamiennej, Królewskim Urzędzie Miar w Poznaniu i Pomorskiej Elektrowni Krajowej „Gródek"[2].
Zmobilizowany w sierpniu 1939 uczestniczył w walkach kampanii wrześniowej 1939, brał udział w Bitwie nad Bzurą[1][2]. W Puszczy Kampinoskiej dostał się do niewoli niemieckiej[1][2]. Przebywał w oflagach XI A Osterode jako jeniec wojenny nr 446/XIA[2] oraz II C Oldenburg[1]. Wraz z grupą kilku innych oficerów zorganizował Koło Obozowe Stowarzyszenia Elektryków Polskich[2]. Po wojnie opracował między innymi koncepcję zasilania Grudziądza w energię elektryczną oraz założył rodzinę[2].
Był redaktorem publikacji pokonferencyjnej INELEKTRA '76 Postęp techniczny w sprzęcie oraz instalacjach elektrycznych przemysłowych i domowych, 28–29. IX. 1976 r. Bydgoszcz[3].
Zmarł 12 lipca 1997[1], pochowano go na cmentarzu katolickim Świętego Wincentego à Paulo w Bydgoszczy[2].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujOdznaczony został m.in.[2]:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”
- Złotymi Odznakami Honorowymi SEP i NOT
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Zdzisław Bitner (1909-1997), [w:] „Absolwent”. Kwartalnik Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Poznańskiej, marzec 1998, s. 3 [online].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Biogram Zdzisława Bitnera [online], woldenberczycy.pl.
- ↑ Zdzisław Bitner, Postęp techniczny w sprzęcie oraz instalacjach elektrycznych przemysłowych i domowych, 28-29. IX. 1976 r. Bydgoszcz, Stowarzyszenie Elektryków Polskich. Oddział, 1976 [dostęp 2020-01-05] (pol.).