Zbyszko Tuchołka

polski inżynier

Zbyszko Tuchołka (ur. 24 sierpnia 1909 w Marcinkowie Dolnym, zm. 6 lipca 1980) – polski profesor, rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu (1965-1972).

Zbyszko Tuchołka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1909
Marcinkowo Dolne

Data śmierci

6 lipca 1980

profesor nauk rolniczych
Specjalność: gleboznawstwo, chemia rolna
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1951

Profesura

1 marca 1962

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu
Akademia Rolnicza w Poznaniu

Rektor WSR w Poznaniu
Okres spraw.

1965–1972

Poprzednik

Władysław Węgorek

Następca

Jerzy Zwoliński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka Honorowa Miasta Poznania
Złota Odznaka ZNP

Życiorys

edytuj

Był synem ziemianina, polityka narodowego i posła na Sejm Wiesława Tuchołki oraz Heleny Eugenii z Korytowskich[1]. Uczęszczał do pruskiej szkoły ludowej, następnie do Gimnazjum Bergera w Poznaniu. W 1928 rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim (Wydział Rolniczo-Leśny) i został inżynierem rolnictwa (dyplom w 1935). W okresie 1936–1939 był dzierżawił ziemie w rodzinnej miejscowości i działał jako prezes Powiatowego Koła Doświadczalnego w Żninie.

W czasie kampanii wrześniowej walczył w Armii "Pomorze", ranny w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli i tam spędził czas II wojny światowej prowadząc kursy rolnicze.

W 1945 wykładał w szkołach dla Polaków w Delmenhorst i Badbergen. Następnie pracował jako kierownik w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich Okręgu Lubuskiego w Poznaniu. Od 1948 zatrudniony na Uniwersytecie Poznańskim. Tytuł doktora uzyskał w 1951 (praca: Sposób rozmieszczenia różnych form superfosfatu w glebie, a przebieg procesu uwsteczniania P2O5), docenta - 1 kwietnia 1955. 1 marca 1962 nadany mu został tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1970 - zwyczajnego.

Poza tym pełnił szereg funkcji, np. kierownika Pracowni Nawozowej i konsultanta w Instytucie Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa (1959-1963), dyrektora Instytutu Gleboznawstwa i Chemii Rolnej (1970-1975), członka Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolnej PAN, członka Rad Naukowych Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa oraz Instytutu Przemysłu Zielarskiego, Instytutu Przemysłu Włókien Łykowych, Rady Naukowo-Technicznej przy Ministerstwie Rolnictwa, członka Komisji Nauk Rolniczych i Leśnych PTPN, wiceprzewodniczącego Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, członka Komitetu Redakcyjnego "Poradnika Gospodarskiego", członka Wojewódzkiego Zarządu Kółek Rolniczych w Poznaniu.

W latach 1962–1985 dziekan Wydziału Rolniczego, a od 1 września 1965 do 1972 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Rolniczej.

Opracował nowy typ rozsiewacza nawozów azotowych (świadectwo autorskie Urzędu Patentowego nr 38 508 z 20 maja 1980).

W szóstą rocznicę śmierci (1986) zorganizowano w Poznaniu sesję naukową mającą na celu uczczenie pamięci Tuchołki. Organizatorem była Katedra Chemii Rolnej poznańskiej Akademii Rolniczej. Przed Collegium Cieszkowskich odsłonięto okolicznościową tablicę pamiątkową[2].

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wielka Genealogia Minakowskiego - M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-05-17].
  2. Wydarzenia w Poznaniu w roku 1986. Część trzecia i czwarta, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/1988, s.125-126, ISSN 0137-3552

Bibliografia

edytuj