Zbigniew Staniewicz
Zbigniew Staniewicz (ur. 18 września 1906 w Sankt Petersburgu[1], zm. 14 maja 1934 w Warszawie) – polski aktor.
 Zbigniew Staniewicz w 1933 r. | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 września 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1934 |
| Zawód | |
Życiorys
edytuj
Pochodził ze znanego rodu szlacheckiego herbu Gozdawa. Urodził się w rodzinie Zygmunta (1864–1937), urzędnika, i Marii z Sachsów (1874–1954). Jego stryjami byli Wiktor, Leon oraz Jerzy Marian Jan (1876–1926)[2][3].
Przez całe dzieciństwo mieszkał w Rosji, do Polski przyjechał z rodziną w 1920. W Warszawie wstąpił do Korpusu Kadetów. Później studiował teologię i wstąpił do seminarium. W 1928 zaczął pracować jako urzędnik w PKP[4]. Mając dwadzieścia trzy lata wziął udział w konkursie na rolę męskiego amanta do filmu Z dnia na dzień Józefa Lejtesa. Organizatorami były redakcja Wieczoru Warszawskiego i wytwórnia filmowa „Forbert-Film”. Choć nie wygrał przesłuchań, otrzymał epizodyczną rolę w filmie Mocny człowiek[5]. Udział w kolejnych dwóch filmach sprawił, że stał się znany. Ponadto w 1933 Związek Artystów Dramatycznych zorganizował Bal Mody, na którym Zbigniew Staniewicz zdobył tytuł "arbitra elegantiarum". W tym samym roku debiutował na scenie Teatru 8:30 w sztuce Kobieta, która wie czego chce[6]. W kwietniu 1934 dodatkowo zatrudnił się jako technik przy budowie warszawskiego węzła kolejowego[7]. Rozpoczynającą się karierę przerwała jego nagła śmierć, został znaleziony z raną postrzałową klatki piersiowej. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie[7], pochowany 17 maja 1934 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 47G-1-7)[8].
Filmografia
edytuj- 1929: Mocny człowiek, rola epizodyczna
- 1932: Dzikie pola, jako Zbig, kadet austriacki
- 1933: Przybłęda, jako Jur
- 1933: Ostatnia eskapada, jako wachmistrz Stanisław
- 1934: Zamarłe echo, jako Zbigniew Reliński, syn Stefana
- 1934: Hanka, jako kłusownik Zbych
Przypisy
edytuj- ↑ Zbigniew Staniewicz, piękny samotnik, [w:] „Kino. Tygodnik ilustrowany” 1933, nr 22 (28 V), s. 12.
- ↑ Zbigniew Staniewicz h. Gozdawa M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-23].
- ↑ Zaniedbane i zniszczone groby gwiazd PRL i II RP. Niezapomniani [online], www.se.pl [dostęp 2024-02-26] (pol.).
- ↑ Zbigniew Staniewicz w bazie Filmoteki Narodowej „Nitrofilm”
- ↑ Sergiusz Królak, Grób przedwojennej gwiazdy jest w opłakanym stanie. "Zarośla, butelki po piwie..." [online], Plejada, 2 listopada 2019 [dostęp 2024-08-23] (pol.).
- ↑ Zbigniew Staniewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-08-23].
- ↑ a b Zbigniew Staniewicz. Ofiara zawodu życiowego czy porachunków osobistych? [online], stare-kino.pl, 14 stycznia 2021 [dostęp 2024-08-23] (pol.).
- ↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-08-23].
Bibliografia
edytuj- Słownik biograficzny teatru polskiego tom 1 (pod redakcją Zbigniewa Raszewskiego), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 674.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zbigniew Staniewicz w bazie IMDb (ang.)
- Zbigniew Staniewicz w bazie Filmweb
- Zbigniew Staniewicz w bazie filmpolski.pl