Zbigniew Smalko
Zbigniew Tadeusz Smalko (ur. 11 września 1930, zm. 22 stycznia 2020) – polski specjalista budowy i eksploatacji maszyn, prof. dr hab. inż.[1][3]
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: niezawodność, bezpieczeństwo i utrzymanie gotowości technicznej maszyn[3] | |
| Doktorat |
1960[3] |
| Habilitacja |
1974[3] |
| Profesura |
1 lipca 1989[3] |
Życiorys
edytujW 1955 ukończył studia na Dnieprzańskim Uniwersytecie Narodowym im. Ołesia Honczara. W 1960 obronił pracę doktorską, w 1974 uzyskał stopień doktora habilitowanego[3]. 1 lipca 1989 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk technicznych[3]. Objął funkcję profesora zwyczajnego w Zakładzie Eksploatacji i Utrzymania Pojazdów na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej oraz w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych[3].
Był członkiem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Zespół Specjalistyczny, Interdyscyplinarny, Doradczy i Zadaniowy Ministra); Zespołu Interdyscyplinarnego do spraw Współpracy z Zagranicą, Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki Rady Nauki Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komitetu Badań Naukowych Zespołu Górnictwa, Geodezji i Transportu (T-12), a także członkiem prezydium Komitetu Transportu na IV Wydziale Nauk Technicznych Polskiej Akademii Nauk[3].
Zmarł 22 stycznia 2020[1].