Zbigniew Kaczmarek (sztangista)
Zbigniew Tadeusz Kaczmarek (ur. 21 lipca 1946 w Tarnowskich Górach, zm. 15 maja 2023 w Hanowerze[1]) – polski sztangista, brązowy medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy.
| Data i miejsce urodzenia |
21 lipca 1946 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 maja 2023 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
164 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera
edytujStartował w wadze lekkiej (do 67,5 kg). Treningi rozpoczął w LZS Tarnowskie Góry; przez większość kariery (1965–1981) bronił barw Górnika Siemianowice. Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1969 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Warszawie zdobył brązowy medal w wadze lekkiej. W zawodach tych lepsi byli tylko Waldemar Baszanowski oraz Węgier János Bagócs. Następnie zdobywał złote medale na mistrzostwach świata w Columbus w 1970 roku i mistrzostwach świata w Limie rok później.
W 1972 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Monachium, zajmując trzecie miejsce w wadze lekkiej. Tym razem wyprzedzili go Mucharbij Kirżynow z ZSRR i Mładen Kuczew z Bułgarii. W 1974 roku zajął drugie miejsce na mistrzostwach świata w Manili, wynik ten powtarzając na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Moskwie. W obu przypadkach lepszy okazywał się tylko Petro Korol z ZSRR. W 1976 roku wystąpił na igrzyskach w Montrealu, gdzie pierwotnie zajął pierwsze miejsce. W trakcie kontroli dopingowej w jego organizmie wykryto niedozwolone środki (steroidy anaboliczne), za co został zdyskwalifikowany[2].
Kolejny medal zdobył podczas mistrzostw świata w Stuttgarcie w 1977 roku, zajmując trzecie miejsce za Kubańczykiem Roberto Urrutią i Siergiejem Piewznierem z ZSRR. Ostatni sukces osiągnął w 1978 roku, zdobywając srebrny medal na mistrzostwach świata w Gettysburgu. Rozdzielił tam na podium Bułgara Janko Rusewa i Güntera Ambraßa z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku, kończąc rywalizację na szóstej pozycji. Ponadto zdobył dziesięć medali na mistrzostwach Europy: złoty w 1976 roku, srebrne w latach 1971, 1972, 1974, 1975 i 1977 oraz brązowe w latach 1969, 1970, 1973 i 1978[3].
Pięciokrotnie był mistrzem Polski.
W 1981 roku wyjechał do Niemiec Zachodnich, startował w wadze lekkiej i średniej zdobywając kilka tytułów mistrza Niemiec. Zmarł 15 maja 2023 w Hanowerze. 29 maja został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Tarnowskich Górach[4]
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Zmarł polski medalista olimpijski. Wybitny sportowiec walczył z ciężką chorobą. sport.interia.pl. [dostęp 2023-05-15]. (pol.).
- ↑ Weightlifting at the 1976 Montréal Summer Games: Men’s Lightweight. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-19)]. (ang.).
- ↑ Profil na chidlovski.net (ang.)
- ↑ CEREMONIA POGRZEBOWA Ś.P. ZBIGNIEWA KACZMARKA. pzpc. [dostęp 2023-12-07].
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
Linki zewnętrzne
edytuj- Polski Komitet Olimpijski: Zbigniew Kaczmarek
- Zbigniew Kaczmarek Biographical Information. olympedia.org. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).